Eimreiðin - 01.10.1954, Qupperneq 48

280
FÓRNIN
eimreiðin
ekkert lífsmark að sjá. Líkast var eins og aldrei hefði nokkur
lifandi vera átt heima á þessum slóðum.
Það var orðið framorðið, þegar ferðafólkið ók inn í þorpið Dak.
Gamall, syfjulegur maður kom í ljós á svölum gistihússins og
skimaði með undrunarsvip niður á stóru bifreiðina og fólkið, sem
út úr henni kom. Gistihúsið var ein af þessum venjulegu krám,
þar sem allt er þakið ryki og köngurlóarvef jum, húsgögnin óhrein,
rúmin gömul og hriktandi, rúmf jaðrirnar brotnar og úr sér gengn-
ar. En nú ók flutningsvagninn einnig í hlað. Þjónamir flýttu sér
að láta hreint lín í rúmin og matreiða handa gestunum.
Bifreiðaljósin og ysinn og þysinn, sem þessari óvenjulegu gest-
komu fylgdi, dró að sér athygli þorpsbúa. Þeir birtust eins og
vofur umhverfis krána. Helena varð fyrst til að taka eftir þeim
og gat ekki að sér gert að reka upp hræðsluóp, sem vakti athygli
samferðafólksins á þessum hryggðarmyndum. Þarna voru líka
nokkur börn, brjóstumkennanlegar píslir, grindhoraðar, fætur og
handleggir eins og örmjó prik, en maginn útblásinn og þrútinn.
Þau stóðu þarna og störðu stórum, sljóum augum. Andlitin hrukk-
ótt og nánast ellileg.
„Ó, það er hræðilegt að sjá þessa aumingja," sagði Helena í
meðaumkunarróm.
Trian neri saman höndum og sagði: „Ég skal sannarlega taka
myndir á morgun, þær hljóta að verða ágætar.“
Svo sneri hann sér að Pritam og bætti við: „Segið þeim, að ég
þurfi að fá þá til að sitja fyrir hjá mér á morgun. Segið þeim
líka að koma hingað með það kvenfólk sitt, sem næst sé hungur-
dauða — og ungbörnin líka. Segið þeim, að ég muni gefa þeim
brauð.“
Pritam Singh mælti eitthvað stuttlega við þann elzta í hópnum-
Hann beindi sjónum sínum að Trian og starði á hann lengi. Það
fór óþægilegur hrollur um blaðamanninn og hann sagði:
„Hvern fjandann er hann að glápa, eða skilur hann ekki?“
Þorpsbúinn snéri sér að Pritam og tautaði eitthvað.
Pritam mælti: Hann segir, að þér skuluð koma út að kofunum
þeirra í fyrramálið eftir sólarupprás, og þá skuli þeir sýna yður
það, sem þér biðjið um. Hann spyr einnig, hvort það sé nokkuð
fleira, sem yður langi til að sjá.“
Trian brá á glens og sagði: „Já, segið honum, að ég hefði gaman
af að sjá mannfórnir.“ Svo rak hann upp rokna hlátur.
Pritam Singh horfði á hann þögull, svo hláturinn þagnaði á