Eimreiðin


Eimreiðin - 01.07.1956, Side 61

Eimreiðin - 01.07.1956, Side 61
SVIPMYNDIR FRÁ ÍSLANDI 213 eða slori og hafði hátt eins og vant er, af einskærri ánægju og ákefð. Hæverskar ritur flutu hægt framhjá, litu út eins og þær vildu afsaka nærveru sína og tíndu upp það, sem þær g'átu náð í. Ekki fannst svartbaknum mikið um þetta, hvorki þeim stóra né minni — og hann sýndi ótvírætt hið gráðuga vald sitt. Ef honum tókst ekki í fyrstu atrennu að ná ætinu úr munni smærri fuglanna, hélt hann árásum sínum áfram, unz hann hafði náð bitanum til sín. En jafnvel hinn stóri svartbakur réð hér ekki einn ríkjum. Illúðugir og gráðugir kjóar voru jafnan á sveimi einhvers staðar í grennd og gerðu öllum lífið erfitt, jafnt hinum volduga svartbak sem kríunni litlu. Sá atgangur og þau læti, sem áttu sér stað í hvert skipti sem fiskúrgangi var kastað fyrir borð, komu áhorfandanum ósjálfrátt til þess að velta því fyrir sér, hvort öll sú orka, sem virtist nauðsynlegt að eyða til þess að ná í smábita, væri fyllilega bætt með næringargildi hans. Það má með sanni segja, að baráttan fyrir því að draga fram lífið í ríki náttúr- onnar tók á sig mjög raunhæfa mynd í þessu umhverfi. Fyrir utan höfnina gengur sjórinn hér um bil upp að húsunum, og með fram grýttri ströndinni og lengra úti á sjónum gat að líta fleiri af fuglum þeim, sem halda sig innan hafnarinnar. Þar var einnig mergð af öðrum fuglum. Æðar- fugl var hér í stórhópum. Jafnvel um miðjan varptimann var hann hér í heilum breiðum, sem einna helzt liktust stór- um flekum. Hér og þar sáust einstaka pör af dúkönd, sem biðu eftir því að geta hafið flug til heiðavatnanna, þar sem þær búa sér hreiður. Ótrúlega spakir hrafnar höfðu nánar gætur á fjöruborðinu og hrifsuðu til sín allt það, sem þeir gátu með nokkru móti fengið melt. Þarna er einnig mikið af vaðfuglum. Hér sér maður aftur mikið af óðinshönum; ^jaldur sefur á steini; lóur og lóuþrælar þjóta fram og aftur °g virðast hafa ósköpin öll að gera. Sendlingar, sem hverfa uæstum í umhverfið, halda sig neðst í fjöruborðinu. Þeir hafa slíka unun af iðju sinni, að engu er líkara en þeir vilji ahs ekki skipta á hinum sívaggandi þarablöðkum og hinum gvýttu, gróðurlausu hálsadrögum, sem þeir hljóta brátt að hverfa til og búa sér þar hreiður. Þarna eru auðvitað einnig dldrur í hinum yndisfagra sumarbúningi sínum, sem fellur

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.