Eimreiðin


Eimreiðin - 01.07.1956, Blaðsíða 61

Eimreiðin - 01.07.1956, Blaðsíða 61
SVIPMYNDIR FRÁ ÍSLANDI 213 eða slori og hafði hátt eins og vant er, af einskærri ánægju og ákefð. Hæverskar ritur flutu hægt framhjá, litu út eins og þær vildu afsaka nærveru sína og tíndu upp það, sem þær g'átu náð í. Ekki fannst svartbaknum mikið um þetta, hvorki þeim stóra né minni — og hann sýndi ótvírætt hið gráðuga vald sitt. Ef honum tókst ekki í fyrstu atrennu að ná ætinu úr munni smærri fuglanna, hélt hann árásum sínum áfram, unz hann hafði náð bitanum til sín. En jafnvel hinn stóri svartbakur réð hér ekki einn ríkjum. Illúðugir og gráðugir kjóar voru jafnan á sveimi einhvers staðar í grennd og gerðu öllum lífið erfitt, jafnt hinum volduga svartbak sem kríunni litlu. Sá atgangur og þau læti, sem áttu sér stað í hvert skipti sem fiskúrgangi var kastað fyrir borð, komu áhorfandanum ósjálfrátt til þess að velta því fyrir sér, hvort öll sú orka, sem virtist nauðsynlegt að eyða til þess að ná í smábita, væri fyllilega bætt með næringargildi hans. Það má með sanni segja, að baráttan fyrir því að draga fram lífið í ríki náttúr- onnar tók á sig mjög raunhæfa mynd í þessu umhverfi. Fyrir utan höfnina gengur sjórinn hér um bil upp að húsunum, og með fram grýttri ströndinni og lengra úti á sjónum gat að líta fleiri af fuglum þeim, sem halda sig innan hafnarinnar. Þar var einnig mergð af öðrum fuglum. Æðar- fugl var hér í stórhópum. Jafnvel um miðjan varptimann var hann hér í heilum breiðum, sem einna helzt liktust stór- um flekum. Hér og þar sáust einstaka pör af dúkönd, sem biðu eftir því að geta hafið flug til heiðavatnanna, þar sem þær búa sér hreiður. Ótrúlega spakir hrafnar höfðu nánar gætur á fjöruborðinu og hrifsuðu til sín allt það, sem þeir gátu með nokkru móti fengið melt. Þarna er einnig mikið af vaðfuglum. Hér sér maður aftur mikið af óðinshönum; ^jaldur sefur á steini; lóur og lóuþrælar þjóta fram og aftur °g virðast hafa ósköpin öll að gera. Sendlingar, sem hverfa uæstum í umhverfið, halda sig neðst í fjöruborðinu. Þeir hafa slíka unun af iðju sinni, að engu er líkara en þeir vilji ahs ekki skipta á hinum sívaggandi þarablöðkum og hinum gvýttu, gróðurlausu hálsadrögum, sem þeir hljóta brátt að hverfa til og búa sér þar hreiður. Þarna eru auðvitað einnig dldrur í hinum yndisfagra sumarbúningi sínum, sem fellur
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.