Eimreiðin


Eimreiðin - 01.07.1956, Síða 61

Eimreiðin - 01.07.1956, Síða 61
SVIPMYNDIR FRÁ ÍSLANDI 213 eða slori og hafði hátt eins og vant er, af einskærri ánægju og ákefð. Hæverskar ritur flutu hægt framhjá, litu út eins og þær vildu afsaka nærveru sína og tíndu upp það, sem þær g'átu náð í. Ekki fannst svartbaknum mikið um þetta, hvorki þeim stóra né minni — og hann sýndi ótvírætt hið gráðuga vald sitt. Ef honum tókst ekki í fyrstu atrennu að ná ætinu úr munni smærri fuglanna, hélt hann árásum sínum áfram, unz hann hafði náð bitanum til sín. En jafnvel hinn stóri svartbakur réð hér ekki einn ríkjum. Illúðugir og gráðugir kjóar voru jafnan á sveimi einhvers staðar í grennd og gerðu öllum lífið erfitt, jafnt hinum volduga svartbak sem kríunni litlu. Sá atgangur og þau læti, sem áttu sér stað í hvert skipti sem fiskúrgangi var kastað fyrir borð, komu áhorfandanum ósjálfrátt til þess að velta því fyrir sér, hvort öll sú orka, sem virtist nauðsynlegt að eyða til þess að ná í smábita, væri fyllilega bætt með næringargildi hans. Það má með sanni segja, að baráttan fyrir því að draga fram lífið í ríki náttúr- onnar tók á sig mjög raunhæfa mynd í þessu umhverfi. Fyrir utan höfnina gengur sjórinn hér um bil upp að húsunum, og með fram grýttri ströndinni og lengra úti á sjónum gat að líta fleiri af fuglum þeim, sem halda sig innan hafnarinnar. Þar var einnig mergð af öðrum fuglum. Æðar- fugl var hér í stórhópum. Jafnvel um miðjan varptimann var hann hér í heilum breiðum, sem einna helzt liktust stór- um flekum. Hér og þar sáust einstaka pör af dúkönd, sem biðu eftir því að geta hafið flug til heiðavatnanna, þar sem þær búa sér hreiður. Ótrúlega spakir hrafnar höfðu nánar gætur á fjöruborðinu og hrifsuðu til sín allt það, sem þeir gátu með nokkru móti fengið melt. Þarna er einnig mikið af vaðfuglum. Hér sér maður aftur mikið af óðinshönum; ^jaldur sefur á steini; lóur og lóuþrælar þjóta fram og aftur °g virðast hafa ósköpin öll að gera. Sendlingar, sem hverfa uæstum í umhverfið, halda sig neðst í fjöruborðinu. Þeir hafa slíka unun af iðju sinni, að engu er líkara en þeir vilji ahs ekki skipta á hinum sívaggandi þarablöðkum og hinum gvýttu, gróðurlausu hálsadrögum, sem þeir hljóta brátt að hverfa til og búa sér þar hreiður. Þarna eru auðvitað einnig dldrur í hinum yndisfagra sumarbúningi sínum, sem fellur
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92

x

Eimreiðin

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.