Eimreiðin


Eimreiðin - 01.07.1956, Qupperneq 78

Eimreiðin - 01.07.1956, Qupperneq 78
230 EIMREIÐIN „Og fyrst þér vissuð ekki betur en ég væri ciauður, get ég ekki láð yður, þótt þér ginuð yfir agninu — enda þótt þér eigið hér engu erindi óloknu. Og þú,“ hann sneri máli sínu að Megan, sem lá út af og skældi, „það lítur ekki út fyrir, að þessi friðill þinn vilji þig, þegar allt kemur til alls. hað er ekki að vita, nema hann sé hræddur um, að þú kunnir að koma því svo fyrir, að þú getir komizt yfir líftrygginguna hans.“ Megan grét sáran. „Þetta læt ég ekki bjóða mér. Þið eruð ekkert annað en djöflar, allir saman. Ég skal drepa mig . . .“ Hún spratt enn upp af bekknum. „Þú mátt sjálfri þér um kenna,“ mælti Sam reiður. „Hvað mætti ég segja, sem hef verið kviksettur í viku og kemst að raun um, þegar ég kem heim, að konan mín er að skemmta sér á baðstað fyrir líftrygginguna rnína? Dettur þér kannske í hug, að maður setjist að miðdegisverði eins og ekkert hafi í skorizt? Því spyr ég í herrans nafni — hvað mætti ég segja? Ég hef verið dauður, vakna aftur til lífsins og kemst að raun um, að veröldin er vond og flá — og að mín eiginkona er ekki einu sinni gædd þeirri sómatilfinningu, að henni verði að draga tjöld fyrir gluggana sína eða smeygja sér í einhverja dökkleita spjör til merkis um sorg sína!“ Hún starði á hann óttaslegin. Þetta var í fyrsta skiptiö, síðan hún kom heim aftur, að hún kannaðist við þann gamla Sam, lifandi Sam. Og samt var hann að einhverju leyti ann- ar en áður. Það var ekki eins mikill belgingur í honum, meiri festa. Hún hopaði og fann til máttleysis í öllum lim- um. Hún varð hrukkótt og gömul ásýndum. Gesturinn reis vandræðalegur á fætur. Andrúmsloftið í eldhúsinu var allt í einu orðið mengað æstri eftirvæntingu, einkaátökum, sem ekki komu honum við. Hann vissi ekki, hvað segja skyldi. Sam kom honum til aðstoðar. „Þér getið fengið allan beina í kránni. Þeir hafa afbragðs- gott öl þar niður frá. Sælir á meðan.“ Ted hvarf hljóðlega út úr eldhúsinu. Frá hvirfli til ilja mátti á honum sjá, er hann smeygði sér út um dyragættina, að honum þótti sem þungu fargi væri af sér létt.
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64
Qupperneq 65
Qupperneq 66
Qupperneq 67
Qupperneq 68
Qupperneq 69
Qupperneq 70
Qupperneq 71
Qupperneq 72
Qupperneq 73
Qupperneq 74
Qupperneq 75
Qupperneq 76
Qupperneq 77
Qupperneq 78
Qupperneq 79
Qupperneq 80
Qupperneq 81
Qupperneq 82
Qupperneq 83
Qupperneq 84
Qupperneq 85
Qupperneq 86
Qupperneq 87
Qupperneq 88
Qupperneq 89
Qupperneq 90
Qupperneq 91
Qupperneq 92

x

Eimreiðin

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.