Eimreiðin - 01.04.1957, Blaðsíða 11

ÓLÖF SIGURÐARDÓTTIR Á HLÖÐUM
83
náttúru. Svo lítt rækti hún minninguna um bernskustöðvar
Slr>ar, að aldrei heyrði ég hana nefna nöfn þeirra bæja, er hún
°lst upp á, öll þau ár, er ég var henni samtíða, og var ég
^enni þó flestum mönnum handgengnari öll mín uppvaxtar-
allt til 20 ára aldurs, að leiðir okkar skildu, og sagði hún
mer margt frá liðnum dögum. Aldrei lieyrði ég hana heldur
riefna nöfn frændfólks síns þar vestra, nema Sigurðar Bjarna-
sonar, skálds, sem hún kallaði frænda sinn. Mat hún Hjálm-
ars kviðu hans mikils, þótt hún annars væri lítt hrifin af
rimnakveðskap. En aldrei spurði ég hana, hversu þeirri
frændsemi væri háttað.
^ftir því sem bezt er kunnugt, hefur móðurfólk Ólafar
margt verið stórbrotið í lund en óvægið að ýmsu leyti og átt
m$Ugt meg ag
sinn.eða beygja sig fyr\r öðrum.
etur því fólki því orðið þungbærara en mörgum öðrum að
ua við kröpp kjör. Hjálpar annarra mun það trauðla hafa
eitað, en á hinn bóginn hefur lundin verið viðkvæm og það
lekið nærri sér kulda og skilningsleysi umhverfisins. Var
a ^ þetta ríkt í fari Ólafar. Margt af þessu fólki var stórgáfað,
°g hefur svo haldizt í þeirri ætt. Þannig var Skúli Johnson,
P1 ófessor í Ameríku, systursonur Ólafar, svo að einhvers sé
§etið. Margur vildi kveðið hafa Vetrarkviða Sigurðar í Kata-
a » þar sem meðal annars er hin alkunna vísa, „þó að kali
leitan hver“, sem oft hefur ranglega verið eignuð Skáld-
°su. (Annars minnist ég þess, að Ólöf sagði mér, þegar vísa
Pessi var prentug j „íslenzkum ástaljóðum", að hún væri
111 uióðursystur sína, og bar hún móður sína fyrir því. Sýnir
Petta, hversu fljótt höfundar að fleygum stökum geta brengl-
fZt’ Þótt skýrir menn eigi í hlut). Tilfinningahiti og hand-
agðið í Vetrarkvíða minnir um margt á kvæði Ólafar, sem
!!?t er að undra, ef þau hafa verið svo skyld, sem liermt er.
g.Unnast skáld af þessu fólki, annað en Ólöf, er Sigurður
Oarnason. Er margt líkt með skáldskap þeirra frændsvst-
Klnanna.
^nf ólst upp þar á Vatnsnesinu, fyrst á Þorgiímsstöðum
. Sl^ar á Flatnefsstöðum. Bernskuheimilið, er hún lýsir í
;VTð þeirri, er fyrr var getið, er Þorgrímsstaðir. Oft var þar
r°ngt í búi, því að systkinin voru 10 að tölu. Var Ólöf næst-