Eimreiðin - 01.04.1957, Blaðsíða 39

SJÚKLINGUR RÍKISINS 111
»>Þú þiggur þó eldspýtur í kaupbæti," sagði kaupmaðurinn
°g rétti honum einn stokk.
j.Nú skilja vegir,“ sagði viðskiptamaðurinn. Hann umfaðm-
aði kaupmanninn og kyssti hann á vangann. „Og upplúk nú
þínum dyrum, svo að ég megi ganga út í myrkrið til þess að
geta upplýst það.“
..Áttu ekki son hérna?“ spurði kaupmaðurinn um leið og
hann opnaði búðina. „Þú verður auðvitað hjá honum í
kvöld.“
..Hver er minn sonur, hver þinn bróðir?“ svaraði hinn um
ieið og hann smeygði sér út og skellti hurðinni í lás.
Hann fór hægt yfir, fann sér skjól í húsasundum til þess
að súpa á flöskunni.
Nýárshelgin nálgaðist, en það var fremur fátt fólk á göt-
Unni. Hér og þar sáust þó flokkar barna og unglinga. Þeir
fóru með miklum hávaða og virtust eiga annríkt. Þeir létu
^ann afskiptalausan, þar sem þeir höfðu öðru að sinna. Víða
1 húsdyrum pukruðu drengir og létu sem þeir ættu mikil
Hyndarmál. Einn og einn stökk fram úr hópnum og kastaði
einhverju. Úti á götunni kvað við hár hvellur, og ljósglampi
hvarflaði og dó.
Konráð hrein af ánægju við þessu lífi götunnar, þegar hann
'euti því eftirtekt. „Og blessaðir drengirnir, strákaskinnin,
eru að skemmta sér,“ sagði hann við sjálfan sig og ók sér
^nægjulega.
Vindur var á norðaustan og herti á næðingnum með kvöld-
inu. þag hvein í húsasundum og skóf úr sköflum.
Hann ætlaði sér að komast út á kambinn, þar sem Haffrúin
eið hans, en það lá ekkert á. Sjálf helgin var enn ekki byrj-
Flestir höfðu leitað sér skjóls innan uppljómaðra glugga,
P51 sem ilmaði af steik og allir hlutir voru með kurteisissvip.
ann öfundaði engan af hátíðatildri og uppljómuðum, kald-
ranalegum stofum.
”Það er engin sál í þeim,“ sagði liann. „Já, en hvað er
j^ð sálina?“ spurði hann. „Bara að hún fái frið,“ svaraði
lann sér sjálfur. Hann lét sig engu skipta, þótt blési um
larin, fann ekki til kulda.
^einna kvölds mundi fólkið leita út úr glersölum sínum,