Eimreiðin - 01.04.1957, Blaðsíða 84

156
EIMREIÐIN
þó að honum fatist jafnvel stund-
um um orðaval, þar sem slíkum
mistökum ætti ekki að þurfa að
vera til að dreifa, eins og þá er
orðfæri blaðamanns, ritdómara eða
prentara er lagt í munn bílstjóra
— þá glampar iðulega í sögunum
á persónulega stílgáfu og hvergi
frekar en einmitt í því í þessari
bók, sem er samræmast bernsku- og
æskuumhverfi höfundarins — og á
ég þar við frásögnina eða öllu
hcldur myndina í björtu veðri.
Indriða er mikill vandi á hönd-
um, þar sem er að finna — með
hliðsjón af kunnáttu og listfengi
þeirra erlendu liöfunda, sem liann
dáir og finnur sig skyldan — per-
sómulegt form þeim frumstæða
þrótti, þeirri tilfinningaólgu og
þeirri litríku myndauðgi, sem hann
býr yfir. En sú eðlishreina náttúru-
kennd, er lýsir sér í Blástör, sú
djúpa innlifun í vandamál líðandi
stundar, sem hann beitir í Sjötiu
og níu af stöðinni, og sá djarfi
vilji til sérstæðs forms, sem birtist
i þessari nýju bók hans, heitir hon-
um endanlegum sigri... En hvort
mundi ekki gerð hans allri henta
betur virkja- og veigameiri efni-
viður úr skógum samtíðarinnar
heldur en þær spækjur, sem hann
hefur föndrað við að þessu sinni?
Guðm. Gíslason Hagalin.
Jón úr Vör: ÞORPIÐ. Önnur
útgáfa. 1957.
Þorp Jóns úr Vör vakti allmikla
athygli á sínum tíma, en vann sér
ekki vinsældir að sama skapi. Þar
eru öll ljóðin órimuð, og órímuð-
um ljóðum voru menn litt vanir
í þann tíð. En Þorpið hefur átt að
fagna vaxandi vinsældum. Menn
hafa áttað sig betur og betur á
formi þess, einfaldleik þess og hin-
um áhrifaríka samruna hversdags-
legs ytri veruleika, djúps tilfinn-
ingalífs og leitandi og fegurðar-
unnandi hugarfars.
Úr hinni nýju útgáfu hafa verið
felld ljóð og öðrum bætt við, og
hefur ltókin unnið við þetta. Bæði
er jrað, að heildin er fastari og
fyllri, og svo er hitt, að öll nýju
ljóðin eru meðal þess veigamesta,
sem komið hefur frá hendi skálds-
ins.
Og við gerum okkur þess enn
ljósari grein en áður, að Þorpið er
sérstætt verk og merkilegt í íslenzk-
um bókmenntum, órimuð Ijóð-
heild, þar sem skáldinu hefur lán-
azt sú tilraun að gera sér í per-
sónulegu formi grein fyrir því um-
hverfi, sem hann er vaxinn upp
úr og áhrifum þess um mótun hans
og viðhorf síðar á ævinni. í þess-
um ljóðaflokki er mikið af mynd-
rænni fegurð, en mestur áhrifa-
valdur er ef til vill andstæðan
milli hins ytra hrjúfa og kalda
nöturleika og hins sérkennilega
persónuleika skáldsins, sem er í
rauninni jafnbarnslega viðkvæmur
og varkár gagnvart veröldinni fyrst
og seinast og gengur þó ekki á
svig við að átta sig svo á hinum
víðfeðma heimi, sem ytri skynjun
og innri grunur veita lionum frek-
ast skilyrði til.
Þessi litla bók er ein af þeim
tiltölulega fáu, sem heldur áfram
að vera til og orka á huga lesand-
ans að lestri loknum — eins og eitt-
hvað, sem hann hefur sjálfur reynt
og lagt rækt við.
Guðm. Gislason Hagalín-