Eimreiðin - 01.04.1957, Blaðsíða 68

140
EIMREIÐIN
leiða á Atlantshafi til Bretlands. Eisenhower Bandaríkjafor-
seti, yfirhershöfðingi bandamanna í síðari heimsstyrjöldinni,
sagði í ræðu, er hann heimsótti Ulster eftir styrjöldina, að
án samvinnu Ulster við Bretland hefði ekki verið unnt að
undirbúa innrásina, sem bjargaði þjóðum Evrópu úr klóm
nazismans. Seinast en ekki sízt: Ulsterbúar vildu ekki hafa yfir
sér ríkisstjórn, sem yrði að mestu skipuð rómversk-kaþólskum
mönnum.
Lausn sú, sem fékkst, var að óskum yfirgnæfandi meirihluta
íbúa Ulster, og það verður að segja það eins og það er, að
sameining írlands virðist eiga langt í land og sannast að segja
engar líkur til nú frekar en fyrr, að hún nái verulegu fylgi
í Ulster, þótt viðurkennt sé, jafnvel af mætustu leiðtogum
þar, að „við aðrar aðstæður en fyrir hendi eru, væri eðlilegt
að álykta, að eyland af þessari stærð ætti að vera efnahagsleg
og stjórnmálaleg heild“. — En aðstæðurnar eru ekki fyrir hendi
að þeirra áliti, og telja þeir málið hafa verið leyst til fram-
búðar með fyrrnefndri skiptingu. En hvað sem líður öllum
ágreiningi milli Suður- og Norður-írlands, má fullyrða, að
beztu menn beggja vegna landamæranna vilja góða sambúð
og vinsamleg skipti og friðsamlega lausn vandamálanna, og
sá er án efa almenningsviljinn, þótt enn séu til menn, sem
vilja beita vopnum í baráttu fyrir sameinuðu írlandi, og það
valdi á stundum erfiðleikum.
írar allir dá ættjörð sína og lofa hana í söng og ræðu, og
ættjarðarást þeirra er rík, þótt mikill útflutningur fólks hafi
löngum átt sér stað frá írlandi og eigi sér stað enn í dag,
einkum frá Suður-írlandi. Milljónir manna Itafa yfirgefið
þetta fagra og góða land, og þótt írar, hversu fjarri grænu
eyjunni sinni sem þeir eru, ali í fjarlægð allt lífið sfna
fegurstu drauma, er allir eru bundnir töfrum smaragðeyj-
unnar, er reyndin sú, að fæstir koma aftur til að setjast að.
Hinar miklu framfarir í Ulster hafa þó leitt til þess, að út-
flutningur fólks þaðan hefur minnkað stórum, en frá Suður-
írlandi er enn útstreymi, ekki aðeins til Bandaríkjanna,
Kanada, Ástralíu, Nýja Sjálands og fleiri fjarlægra landa, held-
ur og til iðnaðarborganna á Englandi og Skotlandi.
Vesturfarir frá Ulster hófust 1718. Þá fóru 750 Ulsterbúar