Eimreiðin - 01.04.1957, Blaðsíða 63

FRÁ NORÐUR-ÍRLANDI
135
Ólafur fékk Þorgerðar Egilsdóttur Skallagrímssonar. Tengd-
ust þar saman í Dölum vestur ættir vestmanna og austmanna,
eða írskra manna og norskra, og var svo víða á Vesturlandi og
víðar um land. írskir menn námu Akranes allt milli Aurriða-
aF og Kalmansár, segir í Landnámu, og Ávangur, írskur að
kyni, byggði fyrst í Botni.
Fyrir því hef ég fjölyrt um þetta, — og gleymi því þó ekki,
er segir í íslendingabók um hina kristnu menn, er norrænir
Uienn fundu hér og kölluðu Papa —, að allt þetta og fleira,
sem ótalið er, varpaði ljóma á írland í unglingshuganum,
Ijóma, er eigi dvínaði með árunum. Síðar sannfærðist ég um
það æ betur af ýmsu, er ég las, og af kynnum við írskt fólk,
að engin þjóð væri okkur íslendingum líkari en írlendingar
aÖ lyndiseinkunn, og vart mun líkara svipmót með nokkrum
tveim þjóðum öðrum. Um þetta sannfærðist ég enn betur við
aukin kynni í ferð minni.
bjóðarstofninn íslenzki hefur verið rannsóknarefni liinna
naerkustu manna, og skilst mér, að athuganir síðari tíma fræði-
manna bendi til sterkari keltneskra áhrifa á þjóðarstofninn
en fyrr var ætlað. Má vel vera, að hér á íslandi, sem er ey-
land sem Irland, hafi verið hin beztu þróunarskilyrði fyrir
það, sem ríkast var í írsku þjóðarsálinni til forna, — að það
hafi mótað íslenzku þjóðarsálina eigi síður en hin norrænu
ahrifin, og þykir mér líklegt, að á sviði þjóðsagna, þjóðkvæða
°g ævintýra beggja þjóðanna megi margt rekja, er þessu megi
Verða til skýringa.
Af því, sem ég hef hér drepið á, að því viðbættu, að ég hef
11 m langt árabil verið mikill aðdáandi írskra þjóðvísna og
songva og írskra söngvara, munu lesendur mínir vart furða
á, að er mér bauðst hið ágætasta tækifæri til Norður-
Wandsfarar, hikaði ég ekki við að taka því, en ef ég hefði
haft meiri tíma til umráða, mundi ég að sjálfsögðu einnig
hafa ferðazt um Suður-írland, en hvað bíður síns tíma. Gafst
þó tækifæri til að komast allt suður til Dyflinnar, en þótt
^völin þar væri skömm, aðeins nokkrar stundir, verður hún
mer einnig ógleymanleg.
Eg á það írskum manni, hér búsettum, Brian Holt vara-
raeðismanni, að þakka, að ég hafði miklu meiri not og ánægju