Eimreiðin - 01.04.1957, Blaðsíða 60

132
EIMREIÐIN
En ég fann, að ég hélt dfram
að lifa
eins og litill
neisti,
sem leynist í öskunni.
Og draumkonan sagði
og sveiflaði mér um svcifarásinn:
„Maður og vél eru eitt
— ennþd.
En vélin heldur áfram að vera,
þegar þú ert allur
(að minnsta kosti um
sinn).
Já, aldir mannsins eru liðnar,“
sagði draumkonan,
„en öld vélarinnar upp runnin,
og vélin lieldur áfram að vera,
unz járnið tærist
og ryðhaugarnir feykjast
út i geiminn
fyrir vindum framtiðarinnar;
— þegar ekkert. er meir,
nema ofur litil jörð,
eins og neisti,
sem leynist í öskunni
V
J