Eimreiðin - 01.04.1957, Blaðsíða 47
í SKÁLHOLTI
119
Heiður þeirra hajinn sé
hljómi dýrra strengja,
sem oss létu Ijós i té,
lijsins brunna, heilög vé,
angan skrýddra engja.
Þeir, sem geja arinyl
ókominni tið i vil,
aldir tryggðum tengja.
Likt og sveipi sólskmsfang
sumarblóm i varpa,
þannig Fróns um viðan vang
vafði sérhvern ferðalang
Ijómi gildra garpa. '
Skdlholt vermdi þjóðar þel.
Það var andans jagrahvel,
blys og hjartans harpa.
III.
Heillar þjóðar helgisetur,
höfuðból.
Niu hundruð haust og vetur
liaja skráð sitt rúnaletur
um þann bœ og biskupsstól,
niu hundruð sumra sól.
Hvergi vermdi vorið betur
veikan reyr, sem þráði skjól.
Hér var löngum heitast beðið,
harmað mest.
Djarfa sálin, gljúpa geðið
gat i nauðum fegurst kveðið,
skilið lifsins lærdóm bezt,
sannleikskornin fundið flest.
Heimsins Ijós um landið freðið
leiddi hingað margan gest.