Eimreiðin - 01.05.1968, Qupperneq 37

klúturinn
109
„Ég er að hlusta.“
Mamma hélt áfram: „Dóttir mín, eftir hverju hlustar þú?“
Þá fór hún að klappa saman lófunum og syngja: „Pabbi er að
koma! Pabbi er að koma!“
Ekki leið á löngu, unz skrölt heyrðist í vagnhjólum, fyrst dauft
en síðar hærra. Við þustum á fætur, fleygðum skeiðunum frá
okkur, skildum skálarnar eftir á borðinu og hlupum út til að taka
á móti pabba, sem var að koma af markaðinum. Meira að segja
lagði rnóðir okkar sáluga frá sér skeiðina og stóð með hendur að
hjarta sér, þangað til pabbi kom inn.
En hvað hann pabbi var stór þennan dag! Ég hafði alltaf vitað,
að faðir minn var hærri en allir aðrir feður, en hafði þó á tilfinn-
ingunni, að til væri annað, sem var hærra en hann — eirhjálmur-
inn, sem hékk neðan í stofuloftinu okkar. í dag var hann jafnvel
lægri.
Allt í einu laut pabbi niður, og þrýsti mér að brjósti sér, kyssti
ntig á munninn og spurði:
„Hvað hefurðu verið að læra?“
Var það mögulegt, að pabbi Jrekkti ekki texta vikunnar? Nei,
hann spurði bara til að segja eitthvað við mig. Ég náði ekki að
svara, því nú tók liann bróður minn og systurnar upp og kyssti þau.
Þegar ég nú litast um í heiminum og leitast við að finna eitt-
hvað, sem líkst gæti myndinni af föður mínum sáluga, sem hann
stóð þarna með litlu börnin sín, nýkominn heim úr langferð, þá
leiði ég augun margar myndir, hverja annarri fegurri og eina
dásamlegri en aðra. Þó finn ég enga jafn fagra og þessa. Mætti
okkur vera unnað þeirra ástúðar, er föður mínum var gefin, hverja
stund og hvenær sem við föðmum okkar eigin börn, og mætti sú
sæla, er umvafði okkur, einnig umlykja afkomendur vora allar
stundir.
VIL
Ökumaðurinn kom inn með tvær ferðaskrínur, aðra stóra og
hina hvorki stóra né litla. Pabbi horfði á okkur með öðru auganu
°g á minni skrínuna með hinu, og svo var sem skrínan hefði
einnig fengið augu og brosti til okkar.
Pabbi tók lyklakippuna upp úr vasa sínum og sagði: „Við skul-
11 nt opna skrínuna og ná í bænasjal og bönd!“ Honum var ekki
alvara, Jrví á föstudagskvöld er ekkert með bænabönd að gera. Og