Eimreiðin - 01.05.1968, Síða 61

SKUGGA-Sl'EINAR
133
Smásaga
eftir
Dag Þorleifsson
stjórnar hreyfingum manna og
fyrirætlunum án þess þeir viti
sjálfir. Inná þennan pöltb komu
allir; inná Duke of Richmond,
sem var skannnt frá við Earls
Court Road, sáust hinsvegar
aldrei negrar og varla Indverjar.
Ekki svo að skilja að neinn
hannaði þeim að koma inn; ekk-
ert skilti með no coloured eða
útkastari með tarfsvíra og illa
hamið æði í óveðursbláum aug-
um, en þeir komu bara ekki
þangað.
Inná þeim pöbbnum sem hér
urn ræðir ægði á hinn bóginn
öllu saman og gerir trúlega enn:
Lundúnabúum jafnt úr West og
East End, öðrum Bretuni frá öll-
um hugsanlegum skírum og
kántíum, námsfólki og gæfu-
freisturum frá líklegum löndum
sem ólíklegum, hvítum mönn-
um, gulum, svörtum, bláum,
brúnum og gráum, bóhemum,
sumarhúsabjörtum (þeir eru til-
tölulega fjölmennastir í millj-
ónaborgum og á útkjálkum),
túristum, jafnvel rónum og kven
fólki. Önnur stúlkan, sem skrúf-
aði hér frá bjórkrönunum var
tröll að vexti, ítalskt merhryssi í
stíl við Soffíu Lóren; hún var
gulltennt og með augu þrútin af
köldum losta, líktog væri hún sí-
timbruð. Skáld frá einu Norður-
landanna sem hér hélt til um
tíma lagði á hana platónska ást
og færði henni að gjöf handrit
að óprentaðri ljóðabók, og borg-
aði kunningja sínum áströlsk-
um, sem las enskar bókmenntir
í Cambridge, 30 £ fyrir að hjálpa
sér við að enskjtýða óðinn, en
stúlkan sem skrúfaði frá kran-
anum var ekki læs á neitt manns-
mál.
Nýi gesturinn ekkjunnar
Ríad skar því síður en svo
úr hérna og ég hefði varla tekið
eftir honum ef ekki hefði hitt átt
sér stað að við ris jiessa dags
höfðum við étið beikon og egg
í sama k jallara. Við vorum komn-
ir með sinnhvorn pintinn af lag-
er og sestir nálægt því Iiorninu,
sem fjærst var barborðinu. Þar
sátu venjulega í hvirfing negrar
og múlattar frá þessháttar kot-
rössum samveldisins, sem fáir
vita að til séu nema þeir hafi
landfræðimaníu: Gvæana, Tríni-
dad, Jamaíka, Máritíus. Það
kom yfir mann undarleg tilfinn-
ing, alltaðjDví myrkfælni, þegar