Eimreiðin - 01.05.1968, Blaðsíða 65

SK UGGA -SVEIá'A R
137
mynd um að þar byggju tvær
ástralskar. Eg sá útum gluggann
hvar tveir unglingar gengu frarn-
úr skuggunum meðfram húsa-
röðinni, líklega frá dyrum þess
sarna gangs. Annar þeirra hágrét
með þungum ekkasogum sem
rykktu sundur einhverjum setn-
ingum sem hann var að reyna að
segja; hinn hélt um herðar hon-
um huggandi. Þeir gengu úteftir
stéttinrii í áttina að Earls Court
Road.
Eg varð fyrstur niður í mat
um morguninn, en á hæla mér
tíndust inn aðrir kostgangarar:
Egyptarnir (þeir gættu þess vand-
lega að nefna föðurland sitt ekki
öðru nafni en skammstöfuninni
UAR, United Arab Republic)
linakkakertir með handapati og
stareygir einsog graðhestar, ung-
ir námsmenn indverskir af tignu
kasti, limamjúkir með dádýrs-
augu og heitan nánast litlausan
dökkva í húðinni, kínverskur
kvenmaður sem var læknir, eld-
gamall Engilsaxi í stuttbuxum
og með þurrt Chamberlain-and-
lit, jafnvel einn Ungverji eða
eitthvað í þá veru. Og loks Sví-
inn minn, hann Holmgren. Hann
tók sér sæti hjá mér og við hóf-
umst handa við eggin og beikon-
ið, sem Múhameðingarnir mötu-
nautar okkar neituðu sér um af
elsku við þennan flogaveika spá-
mann sinn. Raunar voru þessi
hlunnindi sem við Holmgren
nutum Jrannig útá kristindóm-
inn hæpin, því fleskið var oftast
nær of harðsteikt og jafnvel egg-
in líka. Um matreiðsluna sá að
jafnaði dóttir frú Ríad, varla tví-
tug, næstum þriggja álna beina-
sleggja með langt kynleysisandlit.
Á Jrví leikur enginn vafi að mat-
argerð kvenna stendur í nánu
sambandi við sköpulag þeirra og
hvatalíf. Séu Jrær mjúkvaxnar
munúðlegar og eilítið slappar í
andliti, þá verða eggin frá þeim
lungamjúkar, ferskilmandi flög-
ur og feitin drýpur úr fleskinu.
Sjálf náði húsfrúin álíka hátt
uppávið og dóttirin, en hafði
margfalt meira hold á beinun-
um; þeldökk bæjersk brúnhild-
ur með dínaranef. Það var líka í
augum hennar þessi einbeitti
logi, sem oftséður er hjá brún-
eygðu fólki Jrýsku og stundum
hefur verið virkjaður til ótrúleg-
ustu hluta. Fyrir utan dótturina
hélt hún tvær þjónustupíur, sem
tóku til í herbergjunum. Önnur
var spænsk,frá Kastilíu einhvers-
staðar, bláeyg og brúnhærð (það
er djöfuls rugl að Spánverjar líti
almennt út einsog einhverjir
ótíndir bastarðar og sjóræningj-
ar úr Alsír eða Máritaníu, við
ættum að muna betur eftir Got-
um og Keltíberum) með þung
brjóst; hún var til allrar ólukku
rekin eftir að hafa verið staðin
að því að sofa hjá Ungverjanum.
Hin þjónustustúlkan kærði hana