Iðunn - 01.02.1885, Blaðsíða 10

72 Hagnýting náttúrukraftanna.
rópu. Norðr-Evrópumenn mundi í síðustu lög
kaupa kol þaðan, og eigi nema fyrir neyðar sakir,
ef þeir gæti eigi lifað fyrir kulda, og óhugsanda er,
að kol frá svo fjarlægum löndum yrði keypt til iðn-
aðarþarfa. Eigi mundi heldr gerlegt, að flytja all-
an iðnað til þessara kola-landa. jpá yrði nálega
einn fjórði hlutr Evrópu-manna að flytja á brott;
um 60 miliónir manna yrði að flytja úr Evrópu og
taka sér bólfestu í austrhlut Asíu eða langt inn í
Afríku. Enn það yrði ógerningr.
'Álíka mannflutningar bera að að vísu til í Evrópu.
það er alkunnugt, að kolanámur eru mjög ólíkar,
bæði að gnœgð kolanna, gœðum þeirra og því, hvé
hœgt er að þeim að vinna. Bezt hagar til á Eng-
landi og í Belgíu. 1 þeim löndum þarf eigi að flytja
kolin nema stuttan spöl til sölu og neyzlu. Á sum-
um stöðum eru þar kolanámur við sjó fram, og eru
því svo greiðir flutningar þaðan, að hœgt er að selja
kol þau, er þaðan koma, með líku verði og kol eru
annarstaðar seld við námurnar sjálfar. Eigi að
síðr hafa kolaflutningar þótt kostnaðarsamir á Eng-
landi, og hefir því fjöldi iðnaðarmanna flutt sig og
sezt að í nánd við kolanámurnar. Hefir þar sprott-
ið upp grúi af verkafólki, og miklu fieira enn góðu ,
hófi gegnir.
Á jpýzkalandi eru kolanárnurnar að mestu hver
annari líkar, enn þar horfir eigi betr til. jpar er
mjög langt í milli námanna, og fyrir þá sök hafa
iðnaðarmenn safnazt saman á einstöku stöðum. Og
þótt mikill iðnaðr sé upp kominn í ýmsum borgum,
sem fjarri eru námunum, t. d. Berlín, þá er það
einkurn sá iðnaðr, er lítið eldsneyti þarf að tiltölu.