Iðunn - 01.02.1885, Blaðsíða 53

Sögukom frá Svartfjallalandi. 115
hamingjuóskir og gjafir handa henni og barninu.
»Yittu nú hvort þunglyndið fer ekki afj henni«,
sögðu kunningjarnir við mann heunar. Sú spá
raettist; en raunar á allt annan veg en við var búizt.
Mánuði eptir að hún varð Ijettari, hvarf hún burt
frá Yalevó og sveinninn nýfæddi með henni. Bng-
inn skildi í, hvað af henni hefði orðið, hvorki Gúitza
nje aðrir. Leið svo einn dagur, tveir dagar, þrír
dagar. það leið vika og önnur til. Anka Ijet ekk-
ert á sjer bóla. Hún var horfin gjörsamlega, eins
°g steinu, sem varpað er í sjávardjúp og kemur
aldrei upp aptur.
Gúitza rjeð loks af að segja tengdaföður sfnum
Wðindin. Nokkrum vikum eptir fjekk hann það
svar frá honum, að þau mæðgin, Anka og sveinninn
nýfæddi, væri þar niður komiu, heil á húfi og eink-
13 vant. Hún hafði farið fótgangandi og borið barn-
alla leið vestur til foreldra sinna, og rataði þó
ekkert.
Gúitza tókst þegar ferð á hendur vestur í Svart-
fjallaland. Hann kom aptur að tveim mánuðum
liðnum, en einsamall eins og hann fór. Hann var
utan við sig og hálf-sinnulaus, og eirði hvergi. Loks
Seldi hann húsið sitt, hætti við verzlun og hjelt
Vestur í átthaga konu sinnar og settist þar að.
Honum var nauðugur einn kostur. þetta friðsemd-
arljós og hógværðarengill hafði verið alveg óviðráð-
auleg, þegar hún var komin aptur til átthaga sinna.
3ún aftók að fara aptur austur með manni sínum,
þé sjor væri boðin til þess öll ríki veraldar.
í*að var ekki til nokkurs hlutar, þótt reynt væri
8*