Iðunn - 01.06.1887, Qupperneq 13

Fátækt og gói'lgjönlascmi.
299
tökubörnum eru ungir glæpamenn, og er almennt
sagt, að slik börn geti spillt heilum hóp af sið-
sömum börnum, en það virðist fremur vera reynsla
dr. B., að betri börnin beri hærra hlut, og að hið
eina, er bætt getur illa vanið barn, sje það, að fitvega
því góða leikbræður.
Hann (o: dr. B.) hefir sagt svo frá, að einu sinni
hafi hann tekið við pilti, er var vaninn á að stela
og alinn upp við þjófnað. Hann tók þegar að
stæra sig af því við kennara sinn, hversu fimur
hann væri að stela, og af lymskubrögðum þeim,
er hann hefði framið. Kennarinn hló að sögum
hans og espaði hann með því að segja, að þær
væru ýktar. Strákinn sárlangaði nú til, að gera
einhverjar brellur. »Hvað er klukkan ?», spurði
hann loksins. »Gættu að því sjálfur, klukkan
hangir þarna á þilinu», sagði dr. B. »En viljið
þjer ekki segja mjer, hvað úrið yðar er». Dr. B.
greip ósjálfrátt í vestisvasann: úrið var horfið.
Hann leitaði í hinum vösum sínum ; allt var horfið,
peningabuddan, vasabókin, vasaklúturinn og rit-
hlýið. Drengurinn liló og hældist um, og tókþetta
allt saman upp úr vösum sínum. Hann hafði tek-
ið þetta, meðan hann var að tala við kennara
sinn, til þess að sanna, að hann gæti staðið við
°rð sín. þessi piltur varð síðar ötull og heiðar-
legur verkmaður í einni af nýlendum Englend-
inga.
Eólksflutningarnir til nýlendanna eiga mikinn
þátt í bjargráðum dr. B.’s. An þessara vitflutn-
inga væri eigi auðið að útvega vinnu öllum þeim,
sem koma úr uppeldishúsinu. Nú er sendur það-