Tímarit lögfræðinga - 01.07.1956, Síða 50

Af hálfu stefnanda var því mótmælt, að Y. fullnægði
skilyrðum til skattfrelsis.
í 4. gr. nefndra laga eru tilteknir aðilar undanþegnir
öllum tekjuskatti, þeirra meðal „félög og stofnanir, er
ekki reka atvinnu“, og í 16. gr. þeirra eru sömu aðilar
undanþegnir eignarskatti. Með skírskotun til lagaákvæða
þessara og þegar virt var það, sem fram var komið um
starfsemi V. og tilgang, þótti sýnt, að það ræki ekki at-
vinnu, heldur væri um að ræða félag, sem njóta ætti góðs
af undantekningarákvæðum þessum. Samkvæmt því var
V. sýknað.
(Dómur B.Þ.R. 25/10 1955.)
E. EIGNARRÉTTUR.
Réttur til vörumerkis.
Hinn 7. desember 1946 fékk erlent firma, Wolsey, skráð
hér á landi orðið V O L S E Y sem vörumerki fyrir prj ónað-
ar fatnaðarvörur. Var skrásetningin auglýst í Lögbirting-
arblaðinu 31. des. 1948. VÍð skrásetninguna mun í vöru-
merkið liafa misritazt V í stað W, en það var aldrei leið-
rétt. Veturinn 1952—’53 flutti K. til landsins og seldi til
verzlana 100 tylftir af kvensokkum með merkinu
W O O S L E Y, en fyrirtækið, sem sokkana framleiddi,
er bandarískt og ber sama nafn.
Hið erlenda firma, sem fyrst var nefnt, taldi, að merki
þetta væri svo líkt fyrrgreindu vörumerki sinu, að þeim
yrði auðveldlega ruglað saman. Nyti það því ekki fullrar
verndar fyrir merkið. Taldi fyrirtæki þetta og, að K. hefði
með fyrrgreindu atferli sínu gerzt brotlegur við 13. og 14.
gr. laga nr. 43/1903 og 9. gr. laga nr. 84/1933. Krafðist
það þess, að K. yrði dæmdur til refsingar, greiðslu bóta,
það af sokkunum, sem finnast kynni í verzlunum yrði
upptækt gert, K. yrði bannað selja vörur með umræddu
176