Tímarit lögfræðinga - 01.01.1960, Qupperneq 22

til að lögfest verði meS þessu frv., óbrotnara og einfald-
ara í sniðum en tilhögun sú, sem lögmælt er í hinum
löndunum fjórum.
Skipulagi frumvarps þessa og kerfisbindingu i því er
þannig liagaS, að I., II. og III. kafli frv. fjallar um þing-
lýsingar almennt, og eiga álcvæði þeirra kafla við um
þinglýsingar hvers konar eigna sem er, nema annars sé
sérstaklega getið eða leiði af eðli máls. Sama máli gegnir
að flestu levti um ákvæði VIII. og IX. kafla frv. I IV.
kafla eru hins vegar ákvæði um þinglýsingu á réttind-
um, er varða fasteignir. Akvæðum um þinglýsingu á
rcttindum, er varða lausafé, er skipt á þrjá kafla, V.
kafla, er fjallar um þinglýsingu á réttindum um skip,
5 smálestir og stærri, og skrásett loftför, VI. kafla, er
tekur til þinglýsinga, sem lúta að skráningarskyldum
skipum, minni en 5 smálestir, og skrásettum bifreiðum
og ioks VTII. kafla, er tekur til þinglýsingar um annað
lausafé. Er skipulag frv. að formi til á allt annan veg en
er eftir gildandi lögum.
I íslenzkum lögum er ýmist rætt um þinglýsingu eða
þinglestur, og er mjög á reiki hvort hugtakið sé notað.
Um þinglestur er t. d. rætt í 15. gr. lögtakslaga 29/1885,
i 7. gr. veðlaga 18/1887, 6.—9. gr. siglingalaga 56/1914,
46. gr. aðfararlaga 19/1887 og 3. gr. 1. 116/1943 um ættar-
óðöl og erfðaábúð. í velflestum yngstu lögunum, sem víkja
að þessu réttaratriði, er hins vegar notað hugtakið þing-
lýsing, sbr. t. d. lög 65/1943 og 65/1957. Til þess að
sýna, hversu óglögg þessi hugtakanotkun er, skal á það
bent, að stundum er rætt í einu og sama ákvæðinu um
þinglýsingu og þinglestur, sbr. t. d. 1. 63/1919, 4. gr. 2.
málsgr. og 1. 35/1953, 8. gr., eða hugtök þessi eru not-
uð jöfnum böndum i tilteknum lagabálki, sbr. t. d. 1. 41/
1919, 2. gr., sbr. við 4. gr. Með því að lestrar á skjölum
gætir mjög lítið samkv. gildandi lögum og myndi jafn-
vel skipta minna máli en nú er, ef tillögur frv. þessa
20
Tímarit lögfrœöinga