Tímarit lögfræðinga - 01.01.1960, Qupperneq 23

um þau efni ná fram að ganga, er einsætt að nota frem-
ur hugtalcið þinglýsingu en þinglestur.
í þinglýsingarfrumvarpinu felast ýmis nýmæli, og verð-
ur nú gerð grein fyrir hinum helztu þeirra, en að öðru
leyti er visað til greinargerðar fyrir frv.
A. Um þmglýsingardómara.
1 frv. er byggt á því, að þinglýsing sé dómsathöfn —
jurisdictio voluntaria. Að vísu mætti vel hreyfa því, að
skrásetningin (bókfærslan) sé aðalþáttur þinglýsingar-
starfseminnar, og svipi þeim störfum meir til ýmis
konar stjórnsýslustarfa en dómstarfa. Á Norðurlöndum
hefur þinglýsing samt livarvetna verið talin til dóms-
athafna, og var ekki talin ástæða til að livika frá þeirri
tilhögun í frv. Embættismenn þeir, sem sýsla um þing-
lýsingar, eru því í frv. ávallt nefndir dómendur, en ekki
valdsmenn, svo sem stundum er gert í íslenzkum lög-
um, sbr. t. d. 1. 51/1937, 5. gr. Samkv. 1. gr. frv. eru
þinglýsingardómendur hinir sömu að höfuðstefnu til og
nú er. Þó er lagt til, að lögreglustjórinn í Revkjavík sé
þinglýsingardómari um skjöl, sem varða skrásettar bif-
reiðar, og enn fremur er dómsmálaráðherra heimilað að
kveða svo á, að lögreglustjóri í kauptúni sé þinglýsing-
ardómari þar í umdæmi að nokkru eða öllu. Þessi ný-
mæli eru rökstudd allrækilega í greinargerð fvrir frv.,
og visast þangað.
í réttarfarslögum vantar nú ákvæði um meðferð þing-
lýsingarmála, og ber einkum að geta þess, að 223. gr.
eml. víkur ekki sérstaklega að þeim málum. 1 2. gr. frv.
eru reglur um vanhæfi dómara til meðferðar máls. Er
lagt til, að þar sé mun vægar farið i salcir en samkv. 37.
gr. eml., og er mælt svo fyrir, að fulltrúi dómara geti
levst úr máli, þótt dómari sé vanhæfur vegna tengsla
við málið eða aðilja þess. 1 3. gr. frv. er sérstakt ákvæði
um kæru til æðra réttar á úrlausn þinglýsingardómara
Tímarit lögfrœöinria
21