Tímarit lögfræðinga - 01.01.1960, Qupperneq 39

að réttindi þau, sem greind eru í þinglýsingarbókum, séu
ógild. Afsal er t. d. fært í þinglýsingarbók, og skapar það
afsalshafa A eignarheimild. Afsalandi B telur hins vegar,
að afsalið sé ógilt, t. d. vegna þess að svikum hafi verið
beitt eða brostnar forsendur séu fyrir hendi, og sé því af-
salið óskuldbindandi fyrir sig. Nú hefur C samið við A
sem eiganda fasteignar samkv. þinglýsingarbók, fyllilega
gTandlaus um ágalla á afsali B til A. Ef C ætti að láta af
rétti sinum vegna þess að afsalið er ekki skuldbindandi
fvrir B gagnvart A, myndi það leiða til mikils öryggislevsis
í viðskiptum, og gæti slíkt baft öriagaríkar afleiðingar
í för með sér aftur í timann, fyrir margs konar réttindi,
er til hefir stofnazt. I þinglýsingarlögunum norrænu er
reynt að sjá við þessum agnúa i þinglýsingarkerfinu með
því að mæla svo fyrir, að sá, sem semur við þinglýstan
eiganda fasteignar, grandlaus um annmarka á eignarbeim-
ild hans, þurfi ekki að hlíta þeirri mótbáru, að afsalið sé
ógilt. Er lagt til í 33. gr. frv., að þess konar ákvæði verði
lögfest hér, en mótbára, sem lýtur að því, að skjal sé fals-
að eða fengið fvrir meiriháttar nauðung glatast þó elcki, og
sama er um þá mótbáru, að skjal sé ógilt vegna lögræðis-
skorts útgefanda f}Trir æsku sakir. í siðastnefndu tilvik-
unum á sá maður, sem samið hefir við þinglýstan eiganda
og kann að biða tjón af þeim samningum, bótarétt á rik-
issjóð, sbr. 49. gr. ddið frv. Þessi ákvæði treysta stórlega
áreiðanleik þinglýsingarkerfisins og þá einnig viðskipta-
öryggið i þjóðfélaginu. Nokkur fjáráhætta er að visu lögð
á rilcissjóð vegna falsaðra skjala o. f 1., en eðlilegra er að
sú áhætta sé lögð á ríkissjóð en grandlausan viðsemjanda,
og í annan stað er ætlunin, að sú fjárábyrgð skapi dóm-
endum sérstakt aðliald um að sjá við skjölum, sem þannig
eru til orðin, og ber þó að taka fram, að mjög er fátitt hjá
íslenzkum þinglýsingarstarfsmönnum, að nokkur mistök
hafi átt sér stað í þessum efnum. Bent skal á, að reglur
33. gr. frv. eiga aðeins við um ágölluð heimildarskjöl, en
ekki önnur skjöl, svo sem veðbréf, en á hinn bóginn get-
Tímarit' lögfrœöinga
37