Tímarit lögfræðinga - 01.11.1983, Side 35

hans, sbr. t. d. hrd. LIII:363, 485, 590 og LIV:188. Þegar skilorðs-
dómur er staðfestur í Hæstarétti er tíðast einnig staðfest upphaf skil-
orðstíma skv. héraðsdómi, en alloft er þó mæltur nýr upphafstími sbr.
t. d. hrd. XXXV :1, XXXVII :405, 440, 494, XXXVIII :496, LI:1831
LII:581, LII:1175, XLV:1018, XLVI:594, XLVIIL287, XLIV:690,
XLIIL851. Getur það skipt verulegu máli, hvor leiðin er farin, sbr. hrd.
LIL1175.
V. 7. Gæsluvarðhald og skilorðsdómar.
Þegar maður hefir sætt gæsluvarðhaldi vegna rannsóknar brots,
sem honum er dæmd skilorðsrefsing fyrir, þá ber með venjulegum
hætti að taka fram, sbr. 76. gr. hgl., að gæsluvarðhaldsvist dragist frá
refsivist, ef til fullnustu komi, sbr. t. d. hrd. XLV:1018 (1020). Ef
samþættur dómur er, ber að draga gæsluvarðhaldsvist frá óskilorðs-
bundna þættinum, sbr. hrd. LIIL96. Þetta á einnig við um vararefsingu
skilorðsbundinnar sektar, ef því er að skipta.
Sérgreind skilyrði voru nokkuð dæmd um tíma, einkum það skil-
orð að ákærði greiddi skaðabótakröfur, sem fram hefðu komið vegna
tjóns, er hann hefir valdið með broti sínu. Á síðustu árum er næstum
alfarið horfið frá þessu, sbr. þó hrd. XXXVII :440.
V. 8. Skilorðsrof.
I mörgum dómum kemur upp, að ákærði hefir með broti eða brotum
sem hann er nú dæmdur fyrir, rofið skilorð eldri dóms. Ber þá að fara
með það svo sem segir í 60. gr. hgl., sbr. lög 22/1955, 7. gr. og 20/
1981, 2. gr. Kemur þá til greina að láta eldri dóm halda sér, en dæma
viðurlög sérstætt fyrir hin nýju brot. Er það sjaldan gert, sbr. þó
hrd. L (1979) :12 og hrd. 16/11 1983. 1 síðara dóminum var brotið
gegn samþættum dómi, er dæmdi tveggja mánaða fangelsi, annan
mánuð óskb. en hinn skb. Hafði ákærði afplánað annan mánuðinn, er
hér var komið sögu. 1 hrd. var dæmt, að hinn skilorðsbundni þáttur
dómsins skyldi haldast, en ákærða var dæmd refsing með hliðsjón af
77. og 78. gr., sbr. 60. gr., sbr. 1. gr. laga 20/1981 og 7. gr. laga 22/
1955. Tíðast er hins vegar, að tekið sé til endurskoðunar sakferli skv.
eldra skilorðsdómi og sakarefni það, sem nú er dæmt um, og refsing
ákveðin í einu lagi með vísan til 77. gr. eða 78. gr. hgl. Ekki verður
þó refsivist skv. eldra dómi eða dómum stytt í slíkum dómi, en vera
má, að niðurstaða verði sú, að eigi þyki efni til að dæma refsingu
fyrir atferlið, sem nú er sakfellt fyrir. Hinn nýi dómur getur ýmist
verið skilorðsdómur, sbr. t. d. hrd. XXXVI :389, XLVIIL287, LL1892,
153