Árbók Háskóla Íslands - 02.01.1913, Side 32

28
sníkjudýr og hvort þau myndist í Iíkamanum, og hann hallast
alstaðar að þeim kenningum, sem rjettar hafa reynst. Þegar
hann síðar fær frjettir af uppgötvun Siebolds, sem að ofan var
nefnd, fær hann ekki orða bundist og segir: »Hvor ubegribeligt
det end er, at navnlig Islænderne skulde komme til at nedsynke
Æg af en Hunds Bændelorm, synes man dog nodt til at antage
det,« og verður svo mikið um, að hann reynir ekki að stinga
upp á neinum varúðarreglum.
Eschricht slóð í brjefaskriftum við helstu bandorma-
fræðinga þýska, og hann skrifar t. d. Siebold, að sjölti hver
maður á íslandi liafi sullaveiki. Siebold skrifar i bók sinni
»Úber die Band- und Blasenwurmer« 1854, að nú líti út fyrir
að menn ætli sjer í Höfn að grípa til alvarlegra ráða móti
þessari landplágu. Svo ílaug sagan um Þýskaland og víðar og
Kúchenmeister kemur í hinni alkunnu bók sinni (»Die in und
an dem Ivörper des lebenden Mensclien vorkommenden Para-
siten«) með langar bollaleggingar um, hverjum varúðarreglum
helst væri ráðlegt að beita á íslandi.1)
Hvað sem Escliricht kann að hafa geíið Siebold í skyn
um »alvarleg ráð«, sem menn byggju yfir í Höfn, varð tölu-
verð bið á framkvæmdunum, því ekkert heyrðist í þá átt fyrri
en 1862, og þá ekki frá neinum yfirvöldum, heldur frá em-
bættislausum lækni, því að þá skrifaði H. Iírabbe fyrstu grein
sína. Þar var þá kominn fram á sjónarsviðið sá maður, sem
vel og lengi stóð í broddi fylkingar og rejmdisl oss íslendingum
þarfur maður í barátlunni gegn sullaveikinni; frá honum eiga
beinlínis eða óbeinlínis allar varúðarreglur og opinberar ráð-
stafanir hjer á landi rót sína að rekja.
í grein þessari, sem þegar liefur verið nel'nd, bendir hann
á, að enn sje ekki fengin bein sönnun fyrir þvi, að sullir í
mönnum geti af sjer bandorm í hundum, því að það hafi ekki
tekist að ala upp tœnia echinococcns í hundum, þótt þeim hafi
verið gefnir inn sullir úr mönnum (tilraun Siebolds var gerð
með kindasullum). Það sje líklegt, að sullir í mönnum og skepn-
um sjeu sama eðlis, en það þurfi að ítreka þessar tilraunir og
gera ýmsar aðrar rannsóknir á íslandi.
Árangurinn af þessari grein varð sá, að stjórnin sendi
Krabbe til íslands árið 1863 í þessum erindum, og liann dvaldi
hjer 5 mánuði og rak erindið vel og rækilega.
1) Sjá H. Krabbe: De islandske Echinokokker. Ugeskr. f. Læger
1862.