Árbók Háskóla Íslands - 02.01.1913, Qupperneq 44

40
Hinar tillögur Krabbe bar stjórnin undir beilbrigðisráðið,
en það leitaði álits Steenstrups prófessors; urðu þau úrslilin,
að telja bæri það víst að veikin mundi rjena ef unt væri að
fækka hundum á íslandi, og að fá menn til að forðast að
láta liundana ná í sulli úr sláturfje. 1865 skrifar dómsmála-
stjórnin amlmönnunum á íslandi og leilar álits þeirra um það,
hvort heppilegra muni vera uð láta hreppsbúa sjálfa ákveða
nauðsynlega hundalölu á hverju heimili eða að leggja skatt á
alla hunda á Iandinu. Amtmennirnir álitu síðara ráðið heppi-
legra, og stjórnin Iagði fyrir alþingi 1867 »frumvarp til til-
skipunar um það, hvernig halda eigi hunda á íslandi« (al-
þingistíðindi 1867 II. bls. 172—174).
Aðalatriðin í frumvarpi þessu voru: 1. Framtal allra liunda
og lögskráning. 2. Heimilt skyldi hverjum húsbónda, sem ætti
búfjenað eða þyrfti að verja tún eða engjar fyrir fjenaði, að
liafa tvo bunda án skatlgjalds, en fyrir livern bund fram yfir
þessa skyldi hann borga 2 ríkisdali á ári. 3. Hver hundur
skyldi bera »lögregluteikn« á hálsbandi. 4. Sektir lagðar við
ef út af ákvæðunum væri brugðið.
Um þetta frumvarp urðu langar umræður. Raunar er
augljóst, að inörgum hefur fundist frumvarpið hlægilegt, því að
liver þingmaður af öðrum ber það af sjer að vilja draga dár
að því, en ekki láta nema tveir þingmenn í ljósi efasemdir um,
að nýja kenningin um að liundar orsaki sullaveikina sje rjett.
En þingmönnum ljek mikill eíi á, að fækkun hunda mundi
hafa i för með sjer verulega rjenun veikinnar, því að þeir klifa
á því, með Jón Hjaltalín í broddi, að fáir hundar mundu verða
jafnbætlulegir og margir, og töldu alt ónýtt, nema eyðing band-
orma i hundum væri fyrirskipuð. Alþingi umturnaði því alveg
frumvarpi stjórnarinnar, en bjó til »tilskipun um hundahald á
íslandk (Alþ.tíð. 1867 II. bls. 559—560). Framtali og lög-
skráning var haldið; 2 rd. gjald skyldi greiða af óþarfahund-
urn, en hreppstjórar skyldu árlega, ásamt 2—4 mönnum í
hverjum lireppi, kosnum af breppsbúum, ákveða, hve margir
hundar væru þarfir á liverju heimili. Við er bætt ákvæði um,
að lækna skuli alla liunda á kostnað eigenda, og skyldu
hreppstjórar og lögreglustjórar annast lækninguna. Loks er
fyrirskipað, að grafa skuli alla sulli eða brenna.
Á dönslcu: H. Krabbe: Efterretninger for Islænderne angaaende
Blæreornisygdommen og Midlerne til at forebygge den (Tidskrift for
populær Fremstilling af Naturvidenskaben 1864).