Árbók Háskóla Íslands - 02.01.1913, Qupperneq 48

44
heimilishundi sínum, sem eldri er en fjögra mánaða, 2 kr. ár
hvert, en aðrir gjaldi 10 kr. Hver heimilisráðandi ábyrgist
greiðslu skattsins af þeim hundum, sem hann hefur framtalið,
en rjett liefur hann til, að fá skaltinn borgaðan hjá lausa-
mönnum, húsmönnum eða öðrum mönnum í sjálfstæðri stöðu
af þeim hundum, sem þeir eiga á heiinili hans. Sýslumenn og
bæjarfógetar skulu innheimta skattinn á manntalsþingum ár
hvert, í fyrsla skifti á manntalsþingum 1891. í kaupstöðum
rennur skalturinn í bæjarsjóð, en annarslaðar í sveilarsjóð, þó
svo, að sýslumaður tekur af skaltinum sjrslusjóðsgjald lirepp-
anna, að því leyli sem hann til lirekkur, en verði afgangur,
skilar sýslumaður oddvitunum honum í peningum.
5. gr. Skyldur er liver sá, sem lætur slátra skepnu, er
sullir finnast i, að grafa þegar í stað slátur það, sem sull-
mengað er, að meðtöldum liausutn af höfuðsóltarkindum, svo
djúpt í jörð niður, að hundar geti eigi náð því, eða að brenna
það. Brot gegn ákvæði þessu varðar all að 10 kr. sekl, og fær
sá annan helming sektarinnar, er uppljóstar, en bæjar- eða
sveitarsjóður liinn.
6. gr. Heimilt er sýslunefnd og bæjarstjórn með samráði
við lilutaðeigandi hjeraðslækni að semja reglur um lækning á
hundum af bandormum, meðferð á sullum úr sauðfje, og gera
aðrar ráðstafanir, sem henni þurfa þykir, til varnar gegn sulla-
veikinni, og leggja við sektir frá 1 kr. til 10 kr., ef út af þeim
ráðstöfunum er brugðið. Af sýslusjóði og bæjarsjóði má taka
Ije lil framkvæmdar slíkum ráðstöfunum.
7. gr. Með mál, sem rísa út af brotum á lögum þessurn,
skal fara sem almenn lögreglumál.
8. gr. Með lögum þessum er úr gildi numin tilskipun um
hundahald á íslandi 25. júní 1869.1)
Aðalbreytingarnar urðu þá þær, að gjalda skyldi skalt af
öllum hundum, 2 kr. af búhundum, en 10 kr. af öllum öðrum
hundum. Nýlt ákvæði var tekið upp, sem heimilaði sýslunefnd
og bæjarstjórn að semja reglur um lækning liunda af band-
ormum.
Þessa heimild liafa nú nálega allar sýslunefndir nolað og
sumar bæjarstjórnir, og sumstaðar hafa sýslunefndir hvað eftir
annað breytt ákvæðunum og árjettað.
1) Lagasafn lianda alþýðu, 4. bd.