Búnaðarrit - 01.01.1887, Blaðsíða 37

33
er, sést á pví, að pá eru skepnur íyrstar til að svitna.
Mikinn hluta vatnsins flytur blóðið pó til nýrnanna;
sömuleiðis öll holdgjafasamhönd, sem purfa að fara
burt, og meginhluta steinefnanna. I nýrunum eru
fjöldamargar örsmáar pvagpípur, sein allar sameinast í
nýrnavörtunni, eða hinum gráleita nabba, sem er í dæld
nýrans. Háræðar blóðsins vefja sig utan um eíidana á
pípunum, sem eru lokaðir. Fyrir pessar vindingar renn-
ur blóðið svo hægt, að pvagefnunum veitist nægur tími
til að síga úr háræðunum inn í pípurnar. — Frá nýr-
unum iiggja svo pvagleiðarar til blöðrunnar.
Á pessu, sem að framan er sagt, sést, að efnin í
líkamanum eru á stöðugri hringferð. pau ganga úr
einu sambandi í annað, veita líkamanum næringu, leys-
ast í sundur og fara burt úr líkamanum. pegar pví
eitthvert efni er óparft fyrir líkamann, og parf pví að
komast á burtu, heimtar blóðið súrefni til pess að efnin
geti brunnið og horflð burt. Sömuleiðis getur engin
önnur efnabreyting orðið 1 líkamanum, nema súrefnið
komi til sögunnar. J>að er pví pessi pörf fyrir efna-
skiptin, sem heimtar súrefnið, en eigi eins og áður var
álitið, að pað væri súrefnið, sem kæmi ótilkvatt og
knýi efnabreytinguna áfram. pað er pegar sagt, að
kolefnið og vatnsefnið gangi í samband við súrefnið og
myndi kolsýru og vatn, og fari svo á burt frá líkaman-
um. Enn fremur að holdgjafinn leysist úr samböndum
sínum og fari á burtu með pvaginu, og sömuleiðis mest-
ur hluti steinefnanna, pað er að segja, pegar petta hefir
unnið ætlunarverk sitt í líkamanum. Ætlunarverk fóð-
ursins er pví, að koma í staðinn fyrir pau efni, sem
stöðugt fara á burtu úr líkamanum. Ef næringarefnin,
sem takast í blóðið, eru svo mikil, að pau vegi á móti
Búnaðrrit 1. 3