Búnaðarrit - 01.01.1922, Side 24

18
BÚXAÐ AliiJIT
4. Stefán B. Jónsson, Reykjavík:
Olíugasvjel.
SuSuskápur.
Gólfþvottavöndur.
Reykjavík, 5. júlí 1921.
Halldóra Bjarnadóttir.
VII. Ihöld við hirðing og ineðferð húf'jáiv
Hjer birtist álit dómnefndar um tæki til skepnuhirö-
ingar, er sýnd voru á búsáhaldasýningunni í Rvík 192R
Af þessum tækjum var fremur fátt, enda vandkvæð-
um bundið að flytja flest þess háttar tæki úr stað, en
dýrt að gera sýnishorn af þeim. Það helsta af þessum
hlutum voru: Hestajárn, höft úr hrosshári, og einnig úr
járni, sýnishorn af fjárhússgrind með sköfu, og hurð úr
þakjárni fyrir útihús; einnig iýsisdreifari, soppusígti,.
eyrnamerki á sauðfje úr leðri, hrossakambar, burstar og
klippur með ýmsu móti, vanalegar sauðfjárklippur, vjel-
klippur reknar af handafli og mótorafli, hænsnajata,
svínajata, heyhnífar og margar tegundir af baðliíjum.
Skal þá lýsa þeim hlutum, er vjer teljum mestu máli
skifta.
1. Heylinífur, smíðaður eftir íyrirsögn skólastjórans á
Hvanneyri af Páli Magnússyni, sýndur af
Bændaskólanuui á Hvanneyri. — Heyhnífurinn er í
laginu eins og undirristuspaði, að þvi frátöldu, að
tanginn, sem blaðið er fest á, er beinn, og neðst úr
skaftinu er þvertangi, til að stíga á, þegar heyið er
skorið með honum, þannig, að hann er stiginn niður
eins og páll. Sá galli virðist helstur á honum, að
tanginn, sem stigið er á, snýr eins og blaðið, í stað
þess að snúa þvert á stefnu þess. Að öðru leyti er
hnífurinn mjög gott áhald. — Bæmdist II. viður-
kenning.