Búnaðarrit - 01.01.1922, Síða 81

BÚNAÐARRIT
75
keypti nokkur úrtínings-lömb, og bað sem þó var allra-
verst var það, að jeg Ijet lambgimbrarnar fá lömb fyrstu
árin, en foiðaði þó þeim bsstu frá því. Jeg hætti þessu
t>ó fljótlega. En eina bótin var þó sú, að á meðan jeg
hafði svo fátt, gat jeg farið betur með það heldur en nú,
slðan það fjölgaði.
Haustið 1912 sendi Jón H. Þorbergsson fjárfræðingur
mjer lambhrút að norðan. Hann var frá Bergsteini bónda
í Kaupangi í Eyjaflrði, en af þingeysku kyni í báðar
ættir, og þar er til sögunnar kominn annar ættfaðir
kinda minna. Hann vigtaði 100 ® fyrir norðan, áður
en hann var látinn á skip, þótt hann væii farinn að
grennast og mjókka, þegar hann komst í mínar hendur,
leist mjer samt vel á hann. Jeg minnist þess ekki að
hafa nokkrn sinni sjeð friðara eða betur skapað hrút-
lamb. Jeg var samt hálfsmeikur við hann fyrst, af þeirri
gildu ástæðu að jeg hafði kynst allmörgum þingeyskum
hrútum, og vitað þá reynast misjafnlega, en brátt hvarf
sá ótti, því jeg komst fljótlega að því að hann var stál-
hraustur, skaipgeiður og þrifagóður. Jeg skýrði hann
Víking. Reyndar festist við hann annað nafn, gælunafn,
sem jeg vissi ekki hvernig til var komið. Þetta nafn
var Kambi, og hefir Jón Þoibergsson einhversstaðar get-
ið hans moð því nafni á prenti. Hann fóðraðist vel lambs-
veturinn og þá ieiddi jeg undir hann 12 ær. Grannar
mínir leiddu og undir hann nokkrar ær. Jeg valdi svo
undir hann 6 góðar ær og 6 lakari, 5 af þeim betri
voru undan Öðling en 1 undan Haga, sú besta sem jeg
fjekk undan honum, hún hjet Háagul og var þá tvæ-
vetla. Hún og önnur tvævetla, Ása að nafni og var
Öðlingsdóttir, fengu mjög seint. Um vorið í byrjun 9
viku sumars báru þær og fæddu báðar hvít lömb og
verður þeirra síðar getið.
Fyrsta sumarið gekk Víkingur ásamt nokkrum jafn-
öldrum sínum í hólma hjer í Viðidalsárósum. í hólma