Búnaðarrit - 01.01.1922, Blaðsíða 84

78
BÚNAÐAKRIT
bábar i fyrrahaust, þá 7 vetra, þá vigtaði Loöna 140
en Hetja 130 S, undir henni var þá gimbur, sem vigt-
aði 100 ÍS, þýugsta lambgimbur, sem jeg hefi eignast.
Haustið áður var hún með 90 'ffi gimbur. Það er eftir-
tektarvert með Hetju, að nú 1 haust, 8 vetra, var hún
6 ‘ffi þyugri en í fyrra. Þegar þess er gætt að ær mínar
eru yfirljett rýrari og Ijettari en þær voru þá. Undir
henni var í haust 98 “B hiútur. 1 haust slátraði jeg um-
getnum systrum hennar og jafnöldrum og var lítil sjá-
anleg aflurför í þeim. — Jeg hefi hjer í stuttum dráttum
sagt æflágrip fyrstu kindanna undan Viking og hygg
jeg aö af þeim megi nokkurnveginn áreiðaulega marka
hvernig fje yfirleitt heflr farið að undan honum og ættu
þessar fyrstu kiudur síst að vera meiri afuiða eða þols-
kindur, en þær, sem undan honum komu síðar, eftir að
hann var fullþroskaður. Jeg vil lika geta þess að eftir
þvi, sem áleið, komu jafnþolnari og betii kindur undan
honum, en öllu fleiri afbuiðakindur að stærð og þyngd
komu undan honum ungum. Eftir að Vikingur kom til
sögunnar, notaði jeg með honum eitthvað af honum ná-
skyldum hrútum til reynslu, en sú skyldleikablöndun
helir reynst mjer nokkuð misjafnlega. Þegar jeg t. d.
leiddi ær undan Viking uudir systursyni sína, fjekk jeg
fram jafnvel þær allra bestu kindur, en þegar jeg loiddi
saman systkini varð útkornan nokkuð önnur. Systkina-
böinin uiðu að visu framúrskarandi lík hvort öðru, en
smærri og rúmminni, en svo holdug að jeg hefi jafuvel
aldrei tekið á slíkum kjötstykkjum og vigtuðu aíbragðs-
vel eftir stærð, lika virtust mjer þau hraust og þolgóð.
Jeg var samt hálf-ragur við að ganga langt i þessu,
bjelt að það gæti leitt til ofmikillar smækkunar og j iín-
vel ófijóseini. Haustið 1915 var jeg staddur ásamt Jóni
H. Þorbergssyni fjárfræðing á hrútasýningu, sem haldin
var við Hamarrjett á Vatnsnesi. Þar kom Jónas bóndi
Jónasson í Hlið með allmarga laglega lambhrúta. Mjer
leist sjerstaklega vel á einn þeirra og var hann þó minst-