Búnaðarrit - 01.01.1922, Qupperneq 86

80
BÖNAÐARRIT
inn fyrir páska 1918. Jeg hafði hugaað mjer þegar jeg
feldi hann að vigta alt af honum uppskornum, til að
sj4 þyngdarhlutföllin, en nú þegar svona stóð á var það
þýðiugarlaust, því hann var orðinn samanskroppmn og
kviðlaus. Skrokkurinn vigtaði 105 8, mörinti 21 ‘ffi, gær-
an 20 ® og hausinu 15 Ullin af skinninu þvegin og
þur 9 Í&. Vorreifi af honum þvegin og þur voru venju-
lega 8—81/2 ® og skyldi jeg honum þó venjulega eftir
góðan þelfót. Jeg finn ekki ástæðu til að )ý->a Viking
nánar, en ýmsir hjeldu því fram, og þar á meðal Jón
H. Þorbergsson að naumast muni meiri, fallegri og
kynsælli hrútur hafa uppi verið á þessu landi. Sjalfur
hefi jeg aldrei þekt hans jafningja og hefi jeg þó kynst
mörgum góðum hrútum bæði úr Þingeyjaisýslu og öðr-
um sveitum landsins. Um leið og jeg syng hjer gömlu
hetjuna til grafar, vil jeg votta hr. Jóni Þorbergssyni
mitt alúðarfylsta þakklæti fyrir útvegunina á Viking
gamla.
Þó jeg geti hjer um nokkrar vigtir á fje mínu, þá
verður það í molum. Jeg hefl yfirleút verið mesti trassi
með að vigta annað fje en hrúta. Prá því Víkingur
kom til sögunnar og til þessa tíma, hafa veturgamlir
hrútar venjulega vigtað 150 —170 ®, 2 náð 170 ® og
eldri hrútar 180—212 ÍB. 3 tvævetlinga hefl jeg átt,
sem náð hafa 200® og lítið þar yfir. Limbhrútar, sem
jog hefl sett á og selt til lifs 80—107 ®. Jeg set hjer
vigt á nokkrum lífhiútaefnum haustið 1919. Þeir vigt-
uðu 85, 98, 106, 91, 101, 107, 98, 88, (sá síðasttaldi
tvílembingur. Haustið 1920 vigtuðu þeir 100, 100, 107,
93, 95. 90, 97, 98, 95, 106, 88 ® eða 97 ® til jafu-
aðar. Haustið 1919 vigtaði jeg öll gimbrarlömbin að
undanskildum 4 tvílembingsgimbrum, sem komnar voru
í kaupstað. Gimbrarnar voru 35 og þar i voru 5 tví-
lembingar, meðalvigt gimbranna var 81V* ®, þyngst 96
og Ijettust 70 ®. [Niðurlag í nœsta hoftij.