Ný félagsrit - 01.01.1857, Blaðsíða 53

UM kvennbuninga a islandi.
53
afneita faldinum gamla, fyr en eg þreifa á })ví sjálfr, því
þ&r sviptife þá búnínginn því frægasta einkenni, er skáldin
frá elztu fornöld hafa einkennt hinar norrænu konur meb.
En þetta getib þér ekki, meÖan þér mæliö íslenzka túngu,
því meban þér kunniö þaö, hefir enginn Íslendíngr leyíi
til aÖ hugsa, aö þér ekki þekkiö Bergþdru gömlu, Hildi-
gunni eöa Helgu iiina fögru, Guörúnu Ósvífrsdúttur, Auöi,
eöa Ólöfu Loptsdóttur; þessar þekkiÖ þer allar og hversu
göfugar þær vóru; livar munu uppalast slíkar eöa meiri ?
eöa hvar hafa konur boriö slíkt geö í brjósti ? — þ>aö er
óþaríi aö fara í mannjöfnuö í þessu máli, því nöfn þessara
munu uppi meÖan heimr stondr, og þessara búníng og
siöum viliö þér þó afneita, því get eg ekki trúaö. þaö
heföi veriö sök sér lieföi þaö veriö eitthvaÖ ljótt, og mér
lægi viö aö segja, aö þó þaÖ heföi veriÖ ljótt, þá heföi
þaö getaÖ helgazt af því aö þessar báru þaö.
En nú er ekki um þaö aö tala í þessu efni. Látiö
þv£ faldinn ættmæöra yÖar vera yöar heiörsmerki, af því
aÖ þær báru hann á undan yör á höföum sér, sem sigr-
uöu flestar konur meÖ vitsmunum, trygö, kurteisi og skör-
úngskap, en gætiö yÖar, ef þér ætliö aö kasta lionum, aÖ
þér ekki kastiö um IeiÖ þjóöerni, trygÖ og skörúngskap
hinna fornu kvenna.
Sigurör Guömundsson.