Ný félagsrit - 01.01.1857, Blaðsíða 135

U»1 STAFROF OG HNEIGINGAR.
135
liljó&stafrinn í stofninum er e, i, y, ])á er (leirt. ætíb að
kalla -ir, hvort sem samstafan er lin eha hörí); helztu undan-
tekníngar eru orSin: klettr, hestr, prestr, eldr, |)egn,
dvergr, lireppr, leppr, liríngr, fiskr, diskr. 3) langan
hljd&staf en ])ó íleirt. á -ir iiafa: sauhr, gríss, lý&r, reykr,
glæpr, lækr, kækr. Opin atkvæfei liafa ýmist -ar eba -ir
t. d. sjóir, skúar, jóir og jóar, o. s. fr.; -r, og hljóðvarp
ef aöalstafr er í stofninum, liafa: vetr, fíngr, fótr, mabr
(mebr, menn), yxn (yxn), bró&ir, faöir, mánubr (mánubr);
öll nafna partic. á -endr af -andi (grátendr, o. s. fr.),
bóndi, fjándi (Ijándr), frændi (eru raunar partic. afbúa, fjá,
frjá), þrændr, Vindr.
Kvennkynsoröin hafa ýmist -ar e&a -ir ebr -r í fleir-
tölu, ílest hafa ])ó -ir; -ar hafa 1) íiest kvennk. ori) á -r,
t. d. æÖar mýrar o. s. l'r. og 2) nokkur einstök orb t. d.
skál, nál, ál, tág, ár, hlib, sin, hlíb, smíb, hlíf, ldeif, geil,
reim, veig, rauf, laug, taug, ex, iend, vel, stöb, ör, o. s. fr.
3) öll orb á -íng, (drotníng); -r, og hljóbvarp, ef abal-
stafr er í stofninum, hafa: kinn, kind (ovis), ríst, rít,
tík, vík, brík, flík, spík, eik, steik, kverk, stob, hnot, nót,
bót, rót, nótt, brók, bók, gás, mús, lús, brún (ga:ss, inýss,
lýss, brýnn), dóttir, systir, móbir, sæíng.
Fyrir kyni ræÖr r-ib eba nafnfalliÖ vib vel-
flest karlkyns orb, og fáein kvennkyns orb, og kyn-
beygíngin ð [d, t) og n viÖ sum kvennkyns orb, en
í kvennkendum og kynlausum orðum, sem hafa beran
stofninn og enga kynbeygíngu, þá ræðr hljóöstafr-
inn í stofninum kynferbi. þetta verðr á þann hátt, ab
skainmir hljóbstafir: a, e, i, o, y gjöra kynleysu,
skurSr, burSr, stuldr, kostr. Orðin: dagr, verr, melr liafa -ar;
einnig finst dalar og marar (dalr, marr).