Árbók Félags útvarpsnotenda - 01.01.1930, Qupperneq 47

ÚTVARPSÁRBÓK
45
Útvarpið og kirkjan.
Eftir síra Sveinbjörn Högnason.
Þar sem útvarp er reldð í hinum kristna heimi,
mnn það víðast vera orðinn fastur liður i starfsemi
þess, að útvarpa guðsþjónustum og erindum and-
legs efnis. Enginn efi er á því, að þannig hefir
fagnaðarerindið náð til margra, sem aldrei hefðn
gengið í guðsliús til að lilýða á það. Það mun óliætt
að fullyrða, að sá liður starfseminnar sé einn með-
al hinna vinsælli, — og það er ekki að eins meðal
þeirra, sem ekki geta gengið í guðsliús, t. d. gamal-
menna, sjúlcra og sjómanna, — heldur og meðal
alls almennings.
Hér mun hið væntanlega útvarp einnig ætla að
láta sig þessa starfsemi einhverju skifta, og það
er mikils um vert fyrir kirkju vora, að i'á þar nýja
og góða leið til að flytja hoðskap sinn til mann-
anna. Hún þarf því að vanda sem hezt til þessar-
ar starfsemi, og styðja lxana eftir því, sem hún liefir
tök á. Samvinnan milli hennar og stjórnar útvarps-
ins þarf að vera sem bezt, og væri því ekki ósann-
gjarnt, að kirkjan ælti einn mann í stjórn útvarps-
ins. Þetta mun að vísu ekki vera liægt, eftir þeim
löngum, sem nú hafa verið sett um stjórn þess, ■—
en ekki þætti mér ósennilegt, að þeim yrði breytt,
þegar meiri reynsla fæst um starf útvarpsins. Eg
vantreysti, að vísu, engan veginn hinni nýskipuðu
stjórn, að sýna víðsýni og sanngirni þeim aðilum,
sem hagsmuna eiga að gæta við þessa starfsemi,
— en ekki þætti mér ósennilegt, að fleiri aðilar