Dvöl - 01.01.1948, Blaðsíða 9

D VÖL
7
klíðum. Hún ákveður aldrei vefi
sína fyrirfram. Þeir verða til, vaxa
og dafna í höndum hennar eins
og ljóð, og það er svo yndislegt að
finna það og vita það, að þessi
vefur verður hinn fegursti, sem
hún hefur ofið. Hún vefur í hann
drauma sína og hið fagra lands-
iag ... Og nú . ..
Hún gengur að skápnum sínum,
sem hún opnar sjaldan. Andlits-
drættir hennar eru afmyndaðir,
eins og hún beri grímu. Hún lyftir
lokinu og dregur út litla skúffu.
Þar liggur marghleypa mannsins
og hefur legið þar óhreyfð í tutt-
ugu ár. Hún er hlaðin. Hún hefur
verið hlaðin í tuttugu ár.
Hún gengur upp í herbergi
Bertu. Skotið bergmálar harka-
lega um allt húsið, og maðurinn
kemur hlaupandi. Skóhljóð hans
heyrist — taff, taff, taff, taff upp
allan stigann, og þarna stendur
hann með opinn munninn. Sæng-
in undir Bertu verður rauðari og
rauðari.
-------------------------------------^
Gustav Sandgren er meöal yngri og
efnilegri rithöfunda Svía. Hann er
fæddur árið 1904 og kom fyrst fram
á sjónarsviðið sem rithöfundur árið
1929 í safni ungra rithöfunda. Fyrsta
skáldsaga hans kom út árið 1932 og
nefndist hún Livet ar rikt. Næsta
skáldsaga hans var Samuel (1934).
En mesta viðurkenningu hefm- Sand-
gren þó hlotið fyrir smásögur sínar,
sem margar hverjar eru dulræðar og
ljóðrænar. Kom safn þeirra út árið
1936 og nefnist Skymningssagar.
Og svo gengur allt sinn gang.
Þeir spyrja konuna, þeir eru ekki
óvingjarnlegir, þeir spyrja var-
lega: — Hvers vegna gerðuð þér
þetta? Og hún svarar með barns-
legri einfeldni af skjálfandi vör-
um:
— Af því að ég fékk ekki frið
til þess að ljúka við vefinn minn.
Ég var aðeins hálfnuð með hann.
Andrés Kristjánsson, þýddi.
Tvennskonar ekkjur.
Kipling segir .þessa sögu. Hann dvaldi að sumarlagi á staö nokkrum
á Indlandi þar sem eiginkonur Englendinga, búsettra þar í landi,
dvöldu oft heitasta hluta sumarsins, þegar nálega var ólíft niðri á
sléttunum. Konur þessar gengu undir nafninu: „Gras-ekkjur.“ Kipling
var kynntur fyrir konu á þessum stað, og segir við hana: „Þér getið
auðvitað ekki um annað hugsað en manninn yðar, sem nú stiknar
þarna niðri.“ Þegar Kipling hafði mælt þetta hvessti félagi hans á
hann augun. Konan var nefnilega ekki „Gras-ekkja“ eins og hann
hélt, heldur venjuleg ekkja!