Dvöl - 01.01.1948, Blaðsíða 57

Dvöl - 01.01.1948, Blaðsíða 57
D VÖL 55 eftir völlunum. Ég þóttist heyra lága stunu hinum megin við gerði Hawkinssystranna og þegar ég kom út úr þokunni, sá ég mannveru hraða sér eftir enginu. Af því hvernig hún dró fæturna, þóttist ég vita, að þar færi einn kínverski verkamaðurinn, sem gengi á ilskóm. Kínverjar eta margt, sem tína verður á næturþeli. Alex kom til dyra, þegar ég barði. Hann virtist glaður að sjá mig. Systir hans var ekki heima. Ég settist við ofninn og hann kom með flösku af sínu ágæta koníaki. „Ég heyrði, að ykkur gengi illa,“ sagði hann. ' Ég skýrði frá viðburðunum. „Óhöppin virðast reka hvert annað. Pilt- arnir eru búnir að reikna út, að þau verði ýmist 3, 5, 7 eða 9 í röð.“ Alex kinkaði koili. „Ég hef líka trú á því.“ „Hvernig líður Hawkinssystrunum,“ spurði ég. „Mér fannst ég heyra einhvern gráta, þegar ég gekk þar framhjá.“ Alex virtist tregur til að tala um þær og þó jafnframt langa til þess. „Ég kom þar fyrir viku síðan. Miss Amý er ekki vel frísk. Ég sá hana ekki, bara Miss Emalín.“ Svo hraut út úr honum. „Það vofir eitthvað yfir þeim — eitthvað. —“ „Það mætti halda, að þú værir nákominn þeim,“ sagði ég. „Já, — feður okkar voru vinir. Við kölluðum systurnar frænkur. Þær gera aldrei neitt rangt. Það væri slæmt fyrir okkur öll, ef Hawkins- systurnar væru ekki þær, sem þær eru — — —“ „Samvizka sveitarinnar?“ spurði ég. „Borgin á bjarginu,“ sagði hann. „Heimilið, sem gefur börnunum köku og ungu stúlkunum góöar lífsreglur. Systurnar eru stórlátar, en þær trúa á það, sem við öll vonum að sé rétt. Þær breyta eins og — ja — eins og það borgi sig bezt að vera heiðarlegur og að líknsemi feli raunverulega í sér laun. Já, við þörfnumst þeirra.“ „Ég skil.“ „En miss Emalín er að berjast við eitthvað hræðilegt og — ég er hræddur um, að hún muni ekki sigra.“ „Við hvað áttu?“ „Ég veit það ekki sjálfur, en mér hefur dottið í hug, að ég ætti að skjóta Bjarnar-Jóa og henda honum í fenið. Mér hefur dottið það í hug í fullri alvöru.“ „Hann getur ekki að þessu gert,“ andmælti ég. „Hann er aðeins eins konar hljóðnemi og spiladós sem sett er í gang með glasi af viský í staðinn fyrir peninga." Svo spjölluðum við um önnur málefni og nokkru síðar rölti ég til
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Dvöl

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dvöl
https://timarit.is/publication/619

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.