Dvöl - 01.04.1948, Side 36

98
D VOL
ara en allt annað. Þess vegna
stendur hann hér.
Nokkrir jafnaldrar hans úr þorp-
inu, sem kunna ekki að dansa
fremur en hann, eru þarna um-
hverfis hann á ferð og flugi. En
þeir eru glaðir og kátir. Þeir geta
talað, þeir geta hlegið. Hann finn-
ur af þeim þef, sem frá þeim leggr
ur, að þeir hafa fundið upp ráð til
að geta talið sér trú um, að þeir
séu sjálfum sér nógir. En hann
getur ekki slegizt í hóp með þeim.
Hann getur það ekki vegna þess,
að hann verður að vera þar, sem
Bogga er. Þar, sem hennar gleði er,
þar verður hans gleði að vera.
Hennar vegna 'er líf hans.
Og nú sér hann, að hún er kom-
in í dansinn. Hann varð þess þó
ekki var, er hún kom. Hún hefur
komið hljóðlátlega. Var hún
kannske að forðast að hann sæi
hana?
Nú dansar hún við Birgi. Hann
er hár og grannur, það gljáir á
svart, slétt hár hans, skipt yfir
miðju enni. Brún föt hans eru með
nýtízku sniði. Nonna verður ó-
sjálfrátt að gera samanburð á sér
og honum. Hann hefur aldrei fund-
ið til þess fyrr, að ef til vill stend-
ur hann Birgi ekki jafnfætis.
En nú hefur Bogga komið auga á
hann, hvar hann stendur, og yfir
andlit hennar breiðist fagurt bros.
Það er honum ætlað — honum
sent og hann veitir því viðtöku,
það yljar honum, skín eins og
geisli gegn um mistur efasemd-
anna og óttans. Hann brosir á
móti, en bros hans er ekki svo
■tært til botns sem hennar, því að
hér á hann ekki heima. Það er
spurning, hvort honum er ekki al-
gjörlega ofaukið hér.
Hann veit það og finnur, að
þegar þessi dans er búinn, muni
Bogga koma og tala við hann,
hann sá það í brosi hennar, hún
hvíslaði því meö augunum.
En Birgir sleppir henni ekki.
Þau dansa — dansa heila eilífð.
Það er hlé milli danslaga. Þau
standa á miðju gólfi og bíða eftir
næsta lagi. Hann heldur um mitti
hennar, þau masa, hlæja, hvíslast
á og svo dansa þau á ný. Eigi að
síður brosir hún til Nonna, er hún
fær því viðkomið, en nú getur
hann ekki lengur endurgoldið bros
hennar. Hann starir — starir á
hana. Hún skal finna augnaráð
hans, það skal smjúga inn í vit-
und hennar. Augnaráð hans verður
heitara og heitara. Hún skal ekki
þora annað en hlýða. Þá allt í einu
hættir hún að brosa, hættir að líta
til hans, hættir að láta sem sér
komi hann nokkuð við.
Næst þegar hlé verður á dansi,
sér hann að hún hvíslar einhverju
að Birgi, hann brosir, kinkar kolli,
hneigir sig og gengur til sætis, en
hún hraðar sér fram án þess að
líta til Nonna. Hann veit samt sem
áður, að honum var ætlað að sjá
þetta og þess vegna flýtir hann