Valsblaðið - 01.05.1994, Blaðsíða 3

Séra Karl Sigurbjörnsson.
Hvers vegna jólagjafir?
Vegna þess að við minnumst einnar
gjafar, sem breytti allri sögu og tilveru
okkar mannanna. Allt okkar jólahald er
eiginlega bara umbúðir utan um þá
stóru gjöf.
Gjöfin sem jólin vitna um er bamið sem
fæddist í fjárhúsi og var lagt í jötu. Og
af hverju minnumst við þessa bams?
Vegna þess að það óx upp og varð full-
orðinn maður, Jesús, sem GAF allt sitt
líf fyrir aðra, öðmm til blessunar, án
þess að óska eða krefjast neins í
staðinn. Hann kenndi okkur að eina
raunvemlega gleðin er fólgin í því að
gefa, að eina raunvemlega hamingjan er
hamingjan sem kemur innan frá, frá
hjarta sem vill veita öðmm gæfu og
gleði. Og hann kenndi okkur að allt
sem við viljum að aðrir geri okkur, það
skulum við gera þeim.
Það eru ekki alltaf stærstu gjafimar sem
skipta mestu máli. Heldur þær gjafir
sem gefnar eru í einlægni og heilum
huga. Það var prestur einn úti í
Ameríku sem sagði mér sérstæða sögu
um litla, og að því er virtist þýðingar-
lausa gjöf, sem breytti samt miklu. Það
var á jólanótt að haldin var miðnætur-
Gjöfin stærsta
og gjafirnar
okkar
messa í stóm kirkjunni þar sem hann
starfaði. Þetta var svona kertaljósa-
messa. Fjölmennur kór gekk syngjandi
inn í dimma kirkjuna og upp að altar-
inu, og allir héldu á kertum, sem ekki
hafði enn verið kveikt á. Svo átti að
tendra altarisljósin og síðan af
altarisljósinu öll kerti kórsins og svo
kirkjugesta. Meðhjálparinn gekk fram
til að tendra ljósin. Hann opnaði eld-
spýtustokkinn og þreifaði eftir eldspýt-
unni. En hann fann enga, þær vom
allar brunnar, engin heil. Leit hans í
stokknum virtist eins og heil eilífð.
Þetta var skelfilegt! Þá mundi prest-
urinn eftir dálitlu. Hann greip lítið,
rautt umslag, sem lá inn í handbókinni
sinni, og tók upp eldspýtu sem þar var
og rétti meðhjálparanum. Og sá var nú
feginn!
Hvemig stóð á þessari eldspýtu? Jú,
áður en messan byrjaði og kórinn og
prestamir vom að raða sér upp í
forkirkjunni, tilbúnir til að ganga inn.
Þá kom hann Jói, þroskaheftur strákur,
brosti út að eyrum og rétti prestinum
rautt umslag, sem skrifað var á klunna-
legum stöfum: GLEÐILEG JÓL!
Presturinn leit sem snöggvast í umslag-
ið: Þar var ekkert í nema ein eldspýta.
Hann brosti með sér: „Aumingja Jói!”
og stakk umslaginu inn í handbókina
sína. Þessari litlu, einskisverðu gjöf,
sem nú skipti svo miklu máli.
Brátt loguðu ótal kertaljós um alla
kirkjuna, og vörpuðu gullnum ljóma
sínum á andlit kirkjugestanna, sem
sungu af hjartans lyst um Jesú, sem er
ljós heimsins og lífsins. Þama var hann
Jói, og andlit hans ljómaði, og prestur-
inn hugsaði með sér: Hann veit það
ekki sjálfur, hve dýrmæt jólagjöfin hans
var!
Hvers virði em jólagjafimar okkar?
Það verður ekki skráð á Vísayfirlitinu
okkar, þó þau fari yfir öll strik. Það
dýrmætasta kostar nefnilega ekki neitt.
Hlýhugur, kærleikur, glatt viðmót, bjart
bros, tillitssemi, virðing, á ég að halda
áfram? Nei, þú veist við hvað ég á.
Þessa strengi vill frelsarinn hræra, næra,
glæða og styrkja. Og við þurfum svo
sannarlega á þessu að halda, fjölskyldur
okkar, félagið okkar, landið okkar,
heimurinn okkar. Hlustum því eftir
boðskap Krists um þessi jól, boðskap
ljóssins og kærleikans og líka eftir að
jólin em að baki. Látum þann boðskap
ná valdi á okkur og lýsa okkur.
GLEÐILEG JÓL.
Valsblaðið 46. árgangur 1994
Útgefandi: Knattspymufélagið Valur. Félagsheimili, íþróttahús
og leikvellir að Hlíðarenda við Laufásveg
Ritnefnd: Ragnar Ragnarsson, Láms Ögmundsson og Þorgrímur Þráinsson
Ritstjóri: Jóhann I. Amason
Útlit: Þorgrímur Þráinsson
Litgreiningar: Litróf
Prentun: ísafoldarprentsmiðja hf
VALSBLAÐIÐ 3