Valsblaðið - 01.05.1994, Blaðsíða 33

Það yljar mér um hjartarætur þegar eitthvað er um að vera í Friðrikskapcllu, segir Jón
Zoega.
myndast af kapellunni og gamla Hlíðar-
endabænum. A svæðinu höfum við fært
til tré og plantað nýjum til þess að gera
umhverfið hlýlegra og fallegra.
Við höfum einnig skipulagt allt land-
svæðið sem Valur á í dag og vonir eru
um aukið landrými. Þetta skipulag var
samþykkt árið 1991 af öllum stjómum
félagsins í tilefni afmæli þess og nú er
alfarið unnið eftir því. Það er hvergi
grafin hola að Hlíðarenda nema fyrir
framtíðarmannvirki, allir vita hvað á að
koma á hverjum stað. Síðan höfðum við
makaskipti við Reykjavíkurborg, þeir
fengu Bústaðarveginn og við fengum
gamla íþróttaveginn í staðinn. Þannig er
allt gamla land Hlíðarenda orðið ein
heild aftur.”
Þurfum meira grassvæði.
„Við fengum á sínum tíma fýrirheit um
aukið landrými frá Reykjavíkurborg en
borgin á ekkert land að Hlíðarenda og
hefur því ekki getað efnt það gjafar-
loforð. Við höfum reynt að vinna land
með því að semja við Landspítalann,
sem á það land sem liggur að okkar
landi, um að fá þeirra land leigt til
langstíma eða fá borgina til að taka það
og afhenda okkur. Þetta er svæði sem
við Valsmenn viljum eiga og höfúm
dreymt um að fá. Landið er tvöfalt
stærra en það sem við eigum í dag og
með því að fá þetta land erum við búin
að tryggja framtíð félagsins til næstu
hundrað ára að minnsta kosti. Það er
mikið vandamál við knattspymuiðkun á
Islandi, að enginn vill lengur keppa eða
æfa nema á grasi. íslenskt gras er mjög
viðkvæmt og hefúr skamman tíma til
þess að vaxa og styrkja sig, grassvæðið
sem við höfúm í dag dugar ekki. Það er
því mjög áríðandi að hafa sem mest
grassvæði til að geta fært æfingar og
leiki til á stómm túnum.”
Áttum þrjár íbúðir og
vöruskemmu.
„Allar deildir Vals skulda eins og flestar
deildir allra íþróttafélaga á landinu. Á
þessu eru undantekningar þar sem ein-
hveijar ytri aðstæður hafa leitt til þess
að deildir hafa ekki skuldað. Sveiflur í
fjármálum íþróttahreyfingarinnar em
eins og hjá einstaklingum, þegar illa
árar í þjóðfélaginu árar illa hjá íþrótta-
félögunum. Mér er það minnistætt að
þegar ég var formaður knattspymu-
deildar Vals skuldaði deildin ekki neitt,
átti þijár íbúðir og eina vömskemmu. í
dag skulda allar deildir okkar en þó ekki
á neinum hættumörkum. Hinsvegar em
nú við stjómvölinn i deildum mjög
hæfir og einbeittnir menn, og ég hef trú
á að þeir munu koma skuldastöðu deild-
anna niður á núll á svona tveimur til
þremur ámm.”
Jón Zoéga og Brynjólfur Lárentsíusson
spjalla í dyragættinni. Ljósm. Árni G.
Töpuðum 60-70 milljónum.
„Það er ekkert sem segir að íþróttafélag
geti ekki orðið gjaldþrota, við þurfum
að borga okkar skuldir eða semja um
þær. Aðalstjóm félagsins hefur staðið í
gríðarlegum framkvæmdum. Þegar ég
tók við var ný lokið við byggingu nýs
íþróttahúss og félagið hafði ekki fengið
hinar lögbundnu fýrirgreiðslur. Bæði
Reykjavíkurborg og Ríkissjóður sviku
félagið hvað eftir annað og við tóku
mestu verbólgutímar sem þessi þjóð
hefúr farið í gegnum. Þetta hefur leitt til
þess að félagið þurfti að slá lán til að
tryggja frágang byggingarinnar. Við
þurftum sem sagt að borga það sem
Ríkissjóður og Reykjavíkurborg áttu að
borga en gerðu ekki. Síðan festist bygg-
ingarkostnaðurinn og hvorki ríki né
borg voru skuldbundin til að bæta okkur
annað en þær tölur sem frystust á hver-
jum framkvæmdatíma þannig að félagið
tapaði gríðarlegu fé á verðbólgubálinu.
Ég gæti giskað á að þar væmm við að
tala um svona 60-70 milljónir.”
Það myndast ákveðið tómarúm
„Því fýlgir auðvitað gríðarlegur
söknuður að vera hættur sem formaður
Vals eftir sex og hálft ár. Þetta er búið
að vera mikil vinna og þegar maður
hefúr ekki lengur þessar skyldur mynd-
ast ákveðið tómarúm. Ég starfa hins-
vegar talsvert fyrir félagið enn vegna
framkvæmda á Hlíðarenda sem ég hef
tekið að mér. Þar eru t.d. verkefni um
frágang á félagsheimilinu og endur-
byggingu á búningsklefum gamla
hússins.
Ég á margar góðar minningar frá
Hlíðarenda og það er engin einn at-
burður sem stendur uppúr. Það yljar
mér mest um hjartarætur þegar ég er að
Hlíðarenda og kannski er leikur í nýja
salnum, æfing í gamla salnum, tveir
fundir í nýju félagsaðstöðunni, annar í
VALSblaðið 33