Valsblaðið - 01.05.2002, Page 18

„Fyrirbærið" tilafur Stefánsson - einn öflugasti handboltamaður heims undir smásjá vinar síns
Ef litið er yfir feril Ólafs Stefánssonar
sem íþróttamanns minnir hann örlítið á
ekta ameríska háskólamynd því svo ótrú-
legur er árangur drengsins. Ég var beð-
inn um að skrifa stutta grein um Óla sem
íþróttamann og persónu og var ekki lengi
að þakka það, enda mikill heiður fyrir
undirritaðan að hafa leikið með honum í
gegnum alla yngri flokka Vals og svo
með meistaraflokki félagsins.
Ég kynntist Óla þegar við vorum báðir
í handbolta í Val, á yngra ári í 5. flokki,
en þetta var á síðustu öld nánar tiltekið
árið 1985. Mig grunaði þá alls ekki að
yngra árið, drengir fæddir árið 1973,
ættu eftir að verða einn sigursælasti
flokkur félagsins og vera góðir vinir enn
þann dag í dag. Þrátt fyrir marga glæsta
titla og það að fara ósigraðir í gegnum
alla yngri flokkana á eldra ári er það
einmitt hin sterka vinátta okkar sem
stendur upp úr. I dag hittumst við félag-
arnir úr '73 árgangnum fyrsta miðviku-
dag í mánuði og förum í sund, rifjum
upp gamlar og oftast nær ýktar sögur af
fræknum árum. Einnig erum við, sem
ekki náðum að „meika’ða", stoltir af
leikmönnum okkar í útlöndum.
Jæja, nóg af þessari rómantík og aftur
að kynnum mínum af Óla, sem 12 ára
var lítill eða um 10 sm minni en ég
(hann er víst um 20 sm stærri í dag - lík-
lega annað og betra mataræði) og æfði
fótbolta, handbolta og körfubolta með
Val. Einnig var hann liðtækur skákmaður
og spilaði á þverflautu.
Ólafur var mikill boltadrengur og bjó
yfir mikilli leiktækni en sökum stærðar
og þyngdar þá var hann ekki afgerandi
leikmaður í yngri flokkunum og sem
dæmi varamaður á yngra ári í 4. flokki
enda kastað til og frá ef hann reyndi eina
af sínum góðu fintum. Hann var hinsveg-
ar snemma farinn að hugsa um að bæta
sig og ákvað því 14 ára gamall að æfa
með sandpoka á ökklunum því þannig
gerðu víst frændur okkar í Kóreu! í 9.
bekk (10. bekkur er það víst í dag) byrj-
aði ýmislegt að gerast og var drengurinn
farinn að vaxa óþarflega mikið að
margra mati enda var orðið erfitt að
kasta honum til og frá. Homamaðurinn
knái var allt í einu orðinn 195 sm og átti
enn eftir að bæta þremur í safnið (fyrir
þá sem er ekki mikið fyrir reikning þá er
það 198 sm samtals!!). Skyndilega var
þessi rólyndisdrengur farinn að koma
með leikkerfi inn á æfingar sem Theódór
Guðfinnsson, hinn frábæri þjálfari og
vinur, var ekki lengi að samþykkja, en
Óli lá yfir spólum af hinum og þessum
landsliðum til að læra hvað þeir gerðu í
sókn, vörn og hvort einhverjar gabb-
hreyfingar myndu nýtast honum. Hann
var því 15 að verða 16 ára búinn að
breytast úr meðalleiknum leikmanni sem
komst ekki í 35 manna landsliðsúrval í
,,Taka svo á þessu strákar." Ólafur hefur átt hvert glanstímabilið áfœtur öðru og verið
valinn besti leikmaður þýsku deildarinnar tvö ár í röð.
18
Valsblaðið 2002