Tímarit um uppeldi og menntamál - 01.01.1891, Side 68

68
í kennslustundunum sj.ílfum verður kennarinn
jafnframt og kann kennir, að veita eptirtekt hverju ein-
stöku barni, og lagfæra jafnóðum allt, sem miður fer.
Ef kann gerir pað ekki pegar, eða lætur nokkra stund
iijá iíða, að gera pað, getur pað gleymzt. Eptir að pað
hefur gleymzt nokkrum sinnum, er pað orðið að vana
fyrir kennaranum að sjá pað, og hann hœttir aðsjáþað.
Mjer er enn í minni fyrsta kennslustundiu, semjeg
kafði í skóla. pað var gott og hlýtt veður; en pegar
jeg kom inn í tímann, sátu samt íiestir piltarnir með
margvaíinn trefil uin háísinn, og margar stúlkurnar með
hettuklúta. Hálsveiki og hósti, sem opt bryddir, á í skól-
um, á eflaust opt rót sína að rekja til pess óvanda, að
dúða börnin með treflum og klútum um háisinn, livort
heldur er keitt eða kalt, livort heldur pau eru úti eða
inni.
Iíjer hagar víða svo til, að börn purfa að ganga
all langa leið til skólanna, og kemur pá opt fyrir að
pau koma meira og minna vot, einkum í fæturna. ]pað
vita allir, að hverjum manni er óhol.t að sitja kyrru
fyrir votur í fætur. Kennarinn verður pví að veita pví
nákvæma ept.irtekt, hvort börnin eru pur i fæturna,
og láta pau skipta sokkum og fara í pura, pegar er pau
koma, ef pau liafa vöknað á leiðinni. pað er hægðar-
ieikur að gera, ef börnin eru vanin á að koma með
pura og hreina sokka með sjer í hvert skipti sem veð-
ur eða færð er svo, að líkindi eru til að pau geti vökn-
að á leiðinni til skólans. Pessu verður kennarinn að
ganga strangt eptir. Börn væta sig opt að ópörfu, og
kæra sig opt ekkert pó að pau sitji í votu, ef peirn líðst
pað. Ef kennarinn er eptirgangssamur um petta, fær
hann optast góða aðstoð hjá pjónustum barnanna til pess
að venja pau á prifnað og hirðusemi, pví að peim pykir
ekki hagnaðnr að pví, að purfa sí og æ að vera að pvo
L