Tímarit um uppeldi og menntamál - 01.01.1891, Qupperneq 80

80
koma nokkrum peim umbótum fram, ef kvergi á öllu
landinu er nokkur menntastofnun, sem peir geti flúið
ltil í pví skyni að mennta sig til pess?
Án 'þekkiiKjar á lcirnauppeldi, án frekari þekk-
ingar en almenningur nú hefur, breytist barnauppeld-
ið eklci verulega til batnaðar.
pessi pekking er öllum nauðsynleg, sem ala upp
börn, en fyrst og fremst barnakennurunun, pví án lienn-
ar geta peir ekki unnið sem skyldi að ætlunarverki skól-
anna, harnauppeldinu.
En pó að vjer slepptum pví að ætlast til svo mik-
ils af kennurunuin, að peir tækju nokkurn pátt í upp-
eldi barnanna, — sem er ómögulegt, pó að kennararn-
ir sjálflr vildu, — pó að vjer segðum sem svo: látum
foreldra og vandamenn annast uppeldi barnanna, eii
kennarana kenna peim, pá er kennaramenntun nauð-
synleg eigi að síður, pví að kennslustörf heimta sjer-
-staka kunnáttu og æíingu, sem mönnum er ekki á-
sköpuð.
Hjer rekur að kinum gamla, rótgróna misskilningi
á pví, hvað kennsla er. Misskilningurinn er skýrt tek-
inn fram með pessari setningu: *Allir geta kenntþað,
sem þcir kunna sjcíljir«. Og meining setningarinnar á
pá að vera, að kver sem kann að skrifa, reikna, lesa
-o. s. frv., geti pessvegna einnigkennt, að skrifa, reikna,
■lesa o. s. frv.; kennarnir sjeu góðir og gildir, ef peir
kunni pað, sem peir eigi að kenna.
Fyrsta skilyrðið fyrir pví að geta kennt er auðvit-
að pað, að kunna sjálfur pað, sem á að kenna; en pað
eina skilyrði er ekki nóg, ef kennslan á að vera meira
-en íiafnið eitt.
Allir geta kennt t. d. skrift á pann kátt að kaupa
sjer prentaðar eða skrifaðar forskriítir, rjetta pær síðan
að barninu og segja pví að skrifa eptir peiin. Ef for-