Tímarit um uppeldi og menntamál - 01.01.1891, Qupperneq 81

81
skriftirnar eru kentugar, getur barnið lært með tíman-
um að skrifa á pennan hátt. En misskilningur er pað,
að kalla petta kennslu í skrift.
Allir geta kennt kristindóm á pann hátt, að fá
harninu spurningakverið í höndur og segja pví að læra
pað utanbókar, láta pað síðan koma til sín, og pjdja
pað upp úr sjer nákvæmlega orðrjett. Ef barnið hefur
gert eins og fyrir pað var lagt, hefur pað lœrt kverið
og kann pað utanbókar; en misskiningur er að kalla
petta kennslu í kristindómi
Ef petta og pví um líkt væri kennsla, pá væri
•setniugin sem fyr var nefnd sönn; meira að segja, pað
mætti bæta dálitlu við hana og segja: Allir geta kennt
pað, sem peir kunna sjálfir — og ]>að, sem þeir kunna
■ekki einu sinni sjálfir. J>ví pað parf enga kunnáttu í
skrift til að afbenda barni forskrift og segja pví að
skrifa eptir henni. Heldur ekki parf neina kunuáttu í
•kristindómi til að hlusta á barnið pylja kverið utan-
•hókar,
J>að getur fyrst verið að ræða um kennslu í skrift
pegar barninu er sagt, hvernig pað á að bera sig til við
námið: hvernig pað á að sitja, hvernig halda á pennan-
■um, hvernig beita konum, hvernig draga til stafanna til
pess að drættirnir verði eius og peir eiga að vera, hvern-
•ig skriíbókin á að liggja fyrir pví o. s. frv.; pegar pví
•er sagt livernig pað eigi að nota forskriítina, og pegar
gengið er eptir pví, að barnið fari eptir peim leiðbein-
ingum. En til pess að veita pessar leiðbeiningar parf
sjerstaka pekkingu, sem alls eigi er víst að sá hafi, er
■sjálfur pó skrifar ágæta rithönd. Sá, sem skrifar fagra
rithöud sjálfur, parf pví ekki þessvegna á nokkurn hátt
að vera fær um að kenna skrift. —
Á líkan hátt er pví varið með kennslu í kristin-
dómi. |>að að lilýða barni yfir kverið er ekki kennsla í