Tímarit um uppeldi og menntamál - 01.01.1892, Blaðsíða 4

2
enum mikilvægustu og þýðingarmestu borgaraleguni
réttindum manna að vera fermdr. Og það er skil-
yrði fyrir siðferðis- og trúar-lífi mannsins, og fyrir
hans andlegu velferð, að hann þekki og skilji til
hlítar undirstöðuatriði kristindómsins, og hverjaþýð-
ingu þau haíi fyrir lífið. Enn hér til liggja margar
spurningar, allar mjög þýðingarmiklar; það eru þess-
ar: Hvað á að læra? Ilvernig á að læra? Hvé
mikið á að læra? og hvernig á að láta þann lær-
dóm verða að liði? Þessum spurningum og öðrum
því um likum hefir verið svarað áðr, að því er alt
nám snertir, og það allýtarlega áðr í tímariti þessu
í ritgerð 0. S. s. um landafræðiskenslu. Enn þess
má þó gæta, að ef læra skyldi allar þær námsgrein-
ir, sem í skólum eru kendar viðlíka vandlega og
þar er farið fram á, mundi sumir verða æði mikið
farnir að eldast áðr en náminu væri lokið. Vorir
tímar eru stuttir; vér höfum óvíða skóla, sem börn-
in ganga i lengr enn 6 mánuði á ári í 6—7 ár þeg-
ar lengst er. Enn þar sem svo er, má þó nokkuð
gera, og er samt undarlegt, hvé lítill er ávöxtr þeirra
mörgu ára hjá mörgum börnum. Enn víða mun
það stafa af óhentugum bókum og óhentugu kenslu-
lagi. Enn minni og óreglulegri er þó sá tími, sem
verður varið til barnafræðslu á fólksmörgum heim-
ilum til sveita, eða þar, sem enginn er fær um að
segja til, nema, þegar bezt gerir, að einhver lcenn-
ari er tekinn svo sem mánaðartíma. Þar er ekki
við miklu að búast, enda er þekkingin heldr léttvæg
þar víða sem von er. Enn þar er þó verið að berj-
ast við að búa svo undir, að einhverju fermingar-
nafni verði komið á barnið í tæka tíð, til þess, að
það heiti komið úr ómegð, enda neyðist prestrinn