Tímarit um uppeldi og menntamál - 01.01.1892, Blaðsíða 7

5
víða vera. Enn þó að svo seint sé byrjað, þá er
samt langt frá því, að þau sé búin að fá þann skiln-
ingsþroska, að þau sé fær um að skilja það, sem
nokkuð er torvelt. Ef nokkurir i heiminum eru
»realistar», þá eru börnin það, þegar til reyndanna
kemr. Að sönnu hafa þau lifanda ímyndunarafl.
Enn það er ekki þannig lagað, að þau beiti því til
þess, að liðasundr þungskildar hugmyndir eðamáls-
greinar, heldr skapa þau sér sögulega atburði og
myndir, sem þau liugsa sér. Þau beita aldrei ímynd-
unaraflinu á það, að leysa sundr hugmyndir, heldr
til þess, að fœra þœr saman, ef svo mætti að orði
lcveða. Ef því ætti að fara að lcenna óþroskuðum
börnum þær hugmyndir, sem þeim eru í alla staði
ofviða, þá verðr það að engu liði; ogsvo, þegarþað
bætist nú ofan á, að þeim er skipað með harðri
hendi að læra slíkt i belg og biðu utan að, sem þau
hafa enga hugmynd um. Vérskulum fábarniþung-
skilda reikningsbók, t. d. siðara partinn af reikn-
ingsbók E. Briems, eða einhverja aðra slíka bók, og
skipa þvi að læra það utanbókar. Eg efast ekki
um, að það gæti lœrt það á endanum, sem sett væri
fyrir, enn flestir munu lcannast við það, að lítið vit
væri í því að halda, að það lcynni reikning nokkuru
fremr fyrir það. Enn þó að þetta dæmið sé nú á-
þreifanlegast allra, þá má þó sama segja um flestar
námsgreinar. Fullorðnir menn, sem kunna að hngsa,
geta komizt út af því, að læra þannig sér tilgagns,
enn börn mjög sjaldan. Þau hafa livorki þolinmæði
né hugsunarkraft til þess, að sitja við og grufla út
í það, sem læra skal; þau kunna það ekki og geta
það ekki, hvað fegin sem þau vildu; svo fyllast þau
upp með leiðindi yfir því, sem þau eiga að læra, fá