Tímarit um uppeldi og menntamál - 01.01.1892, Blaðsíða 13

11
veldr, aö þeir hafa í kirkjunni fengið út og fundið
mörg gagnstæð sannindi, um sama efni og sama at-
riði, og liver hefir haldið sinni skoðun fram — allir
hafa bygt á orðum og viðburðum guðs opinberunar,
•eins og þeir hafa skilið það; allir hafa eitthvað til
síns mdls, enn enginn veit nemaguð einn, hverhefir
hinn hreina sannleika fundið, eða livort nokkur hefir
fundið hann til fulls. Svo þrátta menn um bókstafi
og ýms atriði, enn gleyma þá um leið inum lifanda
kjarna kristindómsins.
Ef vér tökum biflíusöguna og lesum hana yfir, þá
opnast fyrir oss alveg in sama röð efnisins eins og
kemr fram í kverunum, og eg hefi áðr bent á laus-
lega. Enn hún segir frá miklu fleiru enn því, sem
dogmurnar geta komið við, og segir frá öllu á svo
ljósan, auðskilinn og mentandi hátt, að það hlýtr að
verða skiljanlegt. Enn í sögunum felast kristin-
dómssannindin, og er auðgert að finna þau, ef mönn-
um er sagan kunnug. Þar eru enar þungskildu
dogmatisku hugmyndir faldar í sögunni, og verða
auðsæjar af sögunni, ef á þær er bent. Og þá er
fyrst auðið að skilja þær, að svo miklu leyti sem
mannlegr skilningr nær til þeirra. I sögunni er
fólgin skoðandi þekking, enn ekki kensla afmark-
•aðra skólasetninga. Enn þær finnast út úy henni,
þegar farið er að fara með söguna til þess, að læra
hana til uppbyggjandi nota.
III.
t
A þessari öld hafa þrjár barnalærdómsbækr
verið hafðar til ujipfræðslu ungmenna í kristindómi
hér á landi. Hið fyrsta er lœrdómslcver eftir Balle
biskup, annað er Lúthers lcatehismus með stuttri út-