Uppeldi og menntun - 01.07.2006, Síða 58

8
í fimm skipti tókum við þátt í Vísindaleikjum með einum hópi barna og kennur-
um þeirra og voru þessi skipti einnig tekin upp á myndband. Þannig vorum við ekki
bara frumhönnuðir verkefnanna, ráðgjafar kennaranna og rannsakendur sem söfn-
uðu gögnum heldur vorum við einnig beinir þátttakendur sem unnu að verkefnun-
um með börnunum í samvinnu við kennara þeirra. Með þessum hætti gátum við lært
mjög margt af börnunum og kennurunum og þannig öðlast skilning á viðfangsefnun-
um sem bæði nýttist okkur við endurskoðun leikjanna og í rannsókninni á áhrifum
þeirra.
Meðan á verkefninu stóð var reglulega rætt við alla kennarana sem tóku þátt í verk-
efninu, annars vegar á fundum með öllum kennurunum og eins var rætt stuttlega
við kennarana sem voru með í þeim fimm stundum sem við tókum þátt í. Á þessum
fundum var farið yfir það hvernig kennurunum fannst hafa til tekist í starfinu með
börnunum, hvort þeim þættu verkefnin hæfa börnunum og hvort markmið hefðu
náðst. Einnig var rætt hvort ástæða væri til að breyta einhverju og þá hvers vegna og
hvernig. Eftir hvert skipti sem unnið hafði verið með börnunum í verkefninu skrifuðu
leikskólakennararnir hjá sér hugleiðingar um það hvernig þeim þótti til takast, hvað
var athyglisvert og hverju þeir vildu breyta. kennararnir fengu lista yfir atriði sem
vert væri að vera vakandi fyrir þegar reynslan af Vísindaleikjunum væri skráð. Þrír
leikskólakennaranna héldu erindi fyrir aðra kennara á málþingi og lýstu þar reynslu
sinni af þessu starfi. í erindinu kom margt fram sem varpar ljósi á það hvernig til tókst
í þessu verkefni (anna María aðalsteinsdóttir, karitas Pétursdóttir og Hrönn Harðar-
dóttir, 2005). Við höfum í höndum afrit af erindinu og getum því nýtt það sem heimild
um upplifun leikskólakennaranna af því að vinna með börnunum að eðlisfræðilegu
viðfangsefnunum. Jafnframt hafa komið fram áhugaverð atriði í samtölum við kennar-
ana allt að fimm mánuðum eftir að þróunarstarfinu lauk. Viðbótargagnasöfnun fólst
í því að foreldrar voru beðnir að svara spurningalista þar sem spurt var um viðhorf
og reynslu þeirra varðandi Vísindaleikina; auk þess sem leikskólakennararnir héldu
ýmsum ummælum foreldra um verkefnið til haga. aðeins sjö foreldrar sáu sér fært að
svara spurningalistanum, allt mæður. Eins og gefur að skilja verða ekki dregnar nein-
ar tölfræðilegar ályktanir af þessum svörum vegna þess hve fáir svöruðu. Hins vegar
má samt læra af þeim svörum sem bárust og verður þá að líta á svör hverrar móður
við spurningunum sem stutta lýsingu á upplifun hennar af áhrifum Vísindaleikjanna
á barnið. í samhengi við önnur gögn gefa þessi svör okkur enn fyllri mynd af áhrifum
Vísindaleikjanna á börnin.
Gögnin sem safnað var voru greind út frá þeim þáttum sem líklegast var að skiptu
máli varðandi áhrif verkefnanna á börnin en greiningin var einnig opin fyrir öðrum
þáttum. Þátttökuathuganir okkar, hugleiðingar kennara um verkefnin, viðtöl við kenn-
ara ásamt svörum foreldra við spurningalista voru skráð. Gæði myndbandsupptak-
anna reyndust ekki eins mikil og vonast var til, en það af efni þeirra sem mátti nota
var einnig skráð. allt þetta efni var gaumgæfilega lesið yfir og kóðað í ákveðna flokka
sem voru síðan flokkaðir í undirflokka og gögnin síðan skrifuð upp. Þeir þættir sem
fram komu í greiningunni voru t.d. áhugi og ánægja barnanna með verkefnin, athygli
þeirra á eðlisfræðilegum viðfangsefnum, hvernig börnin hugsuðu um þessi fyrirbæri
í byrjun og hvernig hugsun þeirra breyttist.
„He im­Ur inn er al lUr raUð­Ur“