Morgunn - 01.06.1922, Qupperneq 66

60
MOR6UNN
frá hinni hlið tilverunnar, þá er ef til vill örðugust frá-
sögnin um það, hve ástandið sé iíkt »þar fyrir handan*
Og hér á jöi'ðunni; og menn spyrja: hvernig getur þetta
verið? Eg svara því, að langliklegast stafi það af því,
að athugandinn er sami maðurinn þar eins og hann var
hér. Eg fullyrði ekki neitt um þetta atriði, en mér skilst
svo, að að svo miklu leyti, eem raennirnir halda áfram
að vera það sem þeir voru áður, þá sé hæfileiki þeirra
til þess að gera sér greiu fyrir tilverunni likur þvl sem
hann var hér. Af því stafar það, að hverja grein, sem
vér gjörum oss fyrir efnisheiminum hér og nú, þá er lík-
legt, að vér gerum oss svipaða grein fyrir eterheiminura
— með skilningarvitum, sem séu í rauninni ekki allsend-
Í8 ólík þeim, sem vér höfum haft, hve mikill sem mun-
urinn kann að vera í einstökum atriðum.
Það er engum vafa bundið, að það, hvernig umhverfi
vort verður í vorum augum, fer mjög mikið eftir þvi,.
hverja hæfileika vér höfum til að skynja hlutina og gera
oss grein fyrir þeim. Svo er um hverja mynd, eða sér-
hvert listaverk. Vér getum tæplega fengið að vita,
hvernig hlutirnir eru í raun og veru. Eg kannast við
það, að þessi skoðun veldur örðugleikum, en framburður
vitnanna um þetta efni er nokkurn veginn samhljóða,
allar götur síðan á dögum Swedenborgs; ávalt er oss sagt,
að næsti heimurinn sé furðulega líkur þes3um heimi; og
þó að það veki bersýnilega efasemdir, þá býst eg við
því, að það sé að einhverju leyti rétt. Það virðist nærri
því eins og sá heimur sé eterisk samstæða þessa heims;
eða að hinu íeytinu eins og vér séum alt af í raun og
veru allir í sama heiminum, munurinn sé ekki annar en
sá, að þeir sjái hið eteriska útlit hans og vér hið efnis-
lega. Alt virðiat á þessu velta, að sá, er athugai', 8Ó lík-
ur, sða oiiu heidur sami maðurinn, eins og hór í heimi.
Hver taugasella gerir sór grein fyrir eða flytur hllgarium
sérhver áhrif, er hún verður fyrir, með þeim sérstaka
hætti, sem hún hefir vanist á, hvers eðlis sem það kann