Morgunn - 01.06.1922, Qupperneq 72

66
MOEGUNN
orð úr Barnabiblíunni, sera við höfum verið að lesa sam-
eiginlega i vetur. Frásagan um Hönnu og Samúel verð-
ur öllum börnum minnisstæð og hugljúf, og í dag vildi
eg gjarnan geta rifjað upp eitthvað af því, sem ykkur
er hjartfólgnast. Þið munið eftir, hve innilega Hanna
hafði beðið guð um það, að hún mætti eignast son. Þið
getið því nærri, að hann hafi verið henni hjartfólginn frá
fæðingu. Tvent er átakanlegast í fari hennar: ást henn-
ar á sveininum; hún vildi aldrei frá honum víkja, aldrei
fara að heiman, meðan hann var á brjósti; og mæðurnar
höfðu í þá daga börnin sin á brjósti árum saman; hitt er
þakklæti hennar við guð fyrir bæuarsoninn. Hún vinn-
ur það til að láta hann frá sér þegar í bernsku, svo að
hann megi alast upp við helgidóminn og hjálpa þar til
að gegna þjónustu drottins. Þó getið þið nærri, að það
hefir komið við móðurbjartað að verða að sjá af honum
svona snemma, og fá eftir það aðeins að heimsækja hann
við og við, ef til vill ekki nema einu sinni á ári. Þessi
ástríka móðir var hrein í viðskiftum sínum við guð. Hún
vildi ekki bara þiggja af honum; hún vildi gefa honum
líka; votta honum þakklæti sitt fyrir þá undursamlegu
fylling, sem komið hafði inn í líf hennar við það að öðl-
ast bænheyrsluna, fá að verða móðir og fá að elska og
annast blessaðan litla drenginn. Hún vílar ekki fyrir sér
að gera það, þó að það eigi að kosta hana mikla kvöl og
margar saknaðarstundir. Hversu mikið má lesa út úr
orðum hennar, þegar hún er að tala yið Elí Og afhenda
honum drenginn sinn: »Um svein þennan gerði eg bæn
mína, og drottinn veitti mér bæn mina, sem eg bað hann
um. Fyrir því vil eg ljá drotni hann, svo lengi sem
hann lifir*. Léður drotni — ekki viku eða hálfsmánað-
artíma, ekki litla stund á hverjum sunnudegi, heldur alla
æfi — það var Samúel. Aldrei hefir móðir framborið
dýrmætari fórn. Aldrei hefir foreldra-ástin komið með
fegurri gjöf í helgidóminn.
Við vitum ekki margt um viðBkifti þeirra Hönnu og