Morgunn - 01.06.1922, Qupperneq 75

MORGUNN
6S-
hún gæti orðið ykkur hlíf gegn öllu illu. — Stundum kem-
ur það fyrir, að móðir og sonur verða að skilja fyrir þá
sök, að það er móðirin, en ekki sonurinn, sem flyzt burt;
hún er þá kölluð burt til að gegna þjónustu við einhvern
helgidóm í guðs hulda heimi. Svo er um móður eins
ykkar. En ætli hún hafi ekki fengið að vitja árlega um
drenginn sinn eins fyrir því? Kæri sonur minn! Þú
veizt minst um það, hve marga mötla mamma kann að
hafa ofið þér úr bænum sínum og fyrir móður-umhyggju
sína í guðs æðra heimi og hvilíkur verndarengill hún kann
að vera þér. Sjálfsagt veit hún nú, hvað er að gerast,
og hún mun umlykja þig ástriki sínu, þótt hún sé hulin
augum vorum. Á slikri stund sem þessi er megum við
sízt gleyma henni. Hún kveið þvi, að þurfa að skiljast
við þig, af þvi að hún gat þá naumast trúað þvi, að henni
yrði leyft að koma við og við til þeirrar Síló, þar sem
þú dveldist. En nú hefir hún hlotið æðri þekkingu og
efalaust margsinnis þakkað guði fyrir, að henni er leyft
að vitja um alla þá, sem hún á hérna raegin. Eg vona
hún hafi oft getað sagt við sjálfa sig, er hún sneri heim
úr því ferðalagi: »Eg sé, að hann ætlar að verða góður
drengur, og það margborgar alt«.
Enn hefi eg að eins mint ykkur á móður Samúels;
eg hefi gert það, til þess að ykkur verði ljósara, með
hvaða tilfinningum við foreldrar ykkar höfum komið
hingað í helgidóminn i dag með ykkur. En eg minni
ykkur lika á eitt atvik í frásögunni um Samúel. Þið
munið, hvernig hann heyrði eitt sinn kallað á sig, þar
sem hann svaf i helgidómnum — og skildi ekki, hver
var að kalla. Hann heyrði röddina hvað eftir annað.
Loks kom lærifaðir hans, Elí prestur, honum í skilning
um, að sjálfur drottinn væri að kalla á hann. Og nú
beygði góði drengurinn, sem vaxið hafði og þroskast og
orðið æ þekkari bæði guði og mönnum, höfuð aitt í lotn-
ing og mælti: »Tala þú, því að þjónn þinn heyrir.«
Margs konar blessunar vildi eg biðja ykkur til handa